30 वं धाल, “जि वने मखु। जि थःगु हे देशय् थःथितिपिन्थाय् लिहां वने।”
परमप्रभुं अब्रामयात धयादिल, “छ थः बूगु दे, थःथिति व थः बौया छेँ त्वःताः जिं क्यनेत्यनागु देशय् हुँ।
जिं स्यू छ थः बौया छेँय् वनेत आय्बूगुलिं थथे पिहां वःगु खःसां छं छाय् जिगु छेँया मूर्तित खुयाहयागु?”
न्यँ, हे राजकुमारी, बिचाः या, न्हाय्पं ब्यु, अले थः मनूत व थःछेँ नं ल्वःमंकी।
अले मोशां थः ससःबौयात बिदा बिल। यित्रो थःगु देशय् लिहां वन।
“थ्व उखानय् छिकपिनिगु छु बिचाः दु? छम्ह मनूया निम्ह काय् दु। वं तःधिकःम्ह काय्यात वनाः थथे धाल – ‘बाबु, थौं छं दाखक्यबय् वनाः ज्या या।’
वं बौम्हय्सित ‘जि वने मखु’ धकाः लिसः बिल। लिपा हानं पस्ताय् चायाः ज्या याः वन।
“सुं मनू जि नाप वये मास्ति वःसा वं थः मांबौ, कलाः, भाःत, मस्त, दाजुकिजा, तताकेहेँ, अले थःत नं जितः स्वयाः अप्वः माया याये मज्यू। अथे याये मफुम्ह मनू जिम्ह चेला जुइ फइ मखु।
अय्जूगुलिं आवंलि जिमिसं सुयातं ख्वाः स्वयाः लने मखुत। खः ला, छकः ख्रीष्टयात हे जिमिसं अथे ख्वाः स्वयाः लनेधुन। आः वय्कःयात जिमिसं अथे लनेगु त्वःतेधुन।
इपिं फुक्कं विश्वास जक यानाः परमेश्वरं बी धकाः धयादीगु काये मखंकं सिनावन। अथेसां परमेश्वरं बी धकाः धयादीगु खँय् इमिसं विश्वास याः। इमिसं थःपिन्त पृथ्वीया लँजुवाःत जक ताय्कल।
विश्वासं हे अब्राहामं परमेश्वरयागु खँ न्यन। परमेश्वरं वयात सःताः थःम्हं बी धकाः धयादीगु देशय् हुँ धकाः उजं बियादिल। गन वनेगु धकाः मसीकं हे वं थःगु देश त्वःतावन।
मोशाया ससःबौया सन्तान, केनीत यहूदायापिं मनूतलिसें ताय्गः सिमातय्गु शहरं आरादया दच्छिनय् लाःगु यहूदाया मरुभूमिइ वन, इपिं अन च्वंपिं मनूतनापं च्वन।