3 उकिं जिं थथे धायेत दूतत छ्वयाः, “थुबलय् जिगु ल्हातय् छगू तःधंगु ज्या दु, व ज्या त्वःताः जि वयेमफु। थनयागु ज्या दिकाः जि छिमित नापलाः वयेमफु।”
उकिं जिं मनूतय्त तरवार, भाला व धनुष वाण बियाः पखाःया ल्युने दकलय् क्वय्यागु चकंगु थासय् परिवार परिवारकथं तया।
सन्बलत व गेशेमं जितः ओनो ब्यासिइ लाःगु छगू गामय् वयाः इपिंलिसें खँल्हाबल्हा यायेत बुखँ छ्वयाहल। अय्नं थ्व जितः स्यंकेगु इमिगु छगू ग्वःसा खः।
इमिसं जिथाय् प्यकः थ्व हे बुखँ छ्वयाहल, छकःपतिकं हे जिं इमित अथे हे लिसः बिया।
मूर्ख मनूतय्सं न्ह्यागु खँ नं पत्याः याइ, तर बुद्धि दुपिं मनूतय्सं स्वांपुयाः जक पलाः तयाजुइ।
छंगु ल्हातय् छु ज्या दु व थःगु बलं फत्तले या, छाय्धाःसा पातालय् वनीबलय् अन न छुं ज्या याइ, न ग्वसाः ग्वइ, न ज्ञान दइ, न त बुद्धि हे दइ।
“न्यँ, गुँखिचातय्गु हुलय् जिं छिमित फैचा थें यानाः छ्वयाच्वनागु दु। उकिं छिपिं सर्प थें चंख जुइमाः, अले सुकुभतु थें स्वजा जुइमाः।
‘थ्व मनुखं दय्केत ला दय्कल, अय्नं सिधय्के भाः मखन का।’
झीसं न्हि दतले जितः छ्वया हःम्हय्सिगु ज्या यायेमाः, चान्हय् सुनानं ज्या याइ मखु।