3 अय्नं जिं जुजुयात धया, “महाराज सदां म्वानादीमा। जिमि पुर्खात थुंगु शहर तहसनहस जूगु दु अले उकिया ध्वाखा मिं नयाः नाश जुइ धुंकूगु दु धाःसा जिगु ख्वाः छाय् खिउँसे मच्वनी?”
अले बतशेबां जुजुयात भ्वसुलाः भागियानाः थथे धाल, “जिम्ह प्रभु महाराज दाऊद न्ह्याबलें म्वानाच्वनादीमा।”
बेबिलोनयाम्ह जुजु नबूकदनेसरं राज्य यानाच्वंगु झिंगुंगूगु दँया न्यागूगु लाया न्हय्न्हु दुखुन्हु बेबिलोनया जुजुया हाकिम व जुजुया अङ्गरक्षकतय् सेनापति नबूजरदान यरूशलेमय् वल।
व स्विनिदँ दुबलय् जुजु जूगु खः। वं यरूशलेमय् च्यादँ राज्य यात। व सीबलय् सुनानं दुःख मता। इमिसं वयागु सीम्हयात दाऊदया शहरय् ला थुनाबिल, अय्नं जुजुपिं थुनिगु चिहानय् मतः।
आहाज सित वयात यरूशलेम शहरय् थुन, तर इमिसं वयात इस्राएलया जुजुपिनिगु चिहानय् मथूं। वया लिपा वया काय् हिजकिया जुजु जुल।
हिजकिया सित, वयात दाऊदया सन्तानतय्गु चिहानया च्वय् थुन। व सीबलय् यहूदा व यरूशलेमयापिं सकल मनूतय्सं वयात तसकं हनाबना तल। वया लिपा वया काय् मनश्शे जुजु जुल।
इमिसं परमेश्वरया देगलय् मि छ्वय्काबिल, अले यरूशलेमया पखाः थुनाबिल, बेबिलोनया सिपाइँतय्सं अन दुगु फुक्क छेँ मि छ्वय्काबिल। अले यरूशलेमय् दुगु फुक्क मू वंगु सामान नाश यानाबिल।
इमिसं जितः धाल, “लिहांवःपिं यहूदीतय्त थाकुयाच्वंगु दु। जःखः च्वंपि बिदेशीतय्सं इमित हेपय् याइगु, यरूशलेमया पखाः आः तक नं दुनाच्वंगु दु अले उकिया ध्वाखा मिं नयाः नाश जुइ धुंकल।”
जि चान्हय् ब्यासिया ध्वाखां पिने पिहां वया, अले दच्छिनपाखे अजिङ्गरे धयागु लःया फोहरा पुलाः जि सौ ध्वाखा तक वना। लँय् जिं यरूशलेमया दुंगु पखाः व मिं नाश जूगु ध्वाखात स्वयाः जाँचय् याना।
छाय्धाःसा जिं थः मनूतय्के वःगु विपत्ति गथे यानाः स्वयाः च्वने फइ? अले जि थः परिवार नाश जूगु गथे यानाः सहयाना च्वने फइ?”
छिकपिनि दासतय्त सियोनया छगः छगः ल्वहं यः। अले उकिया छफुति छफुति धूयात इमिसं माया याः।
जाति जातियापिं मनूतय्सं परमप्रभुया नांयात च्वछाइ, अले पृथ्वीयापिं सकलें जुजुपिन्सं वय्कःया महिमायात तःधंकी।
जिं छन्त लुमंकागु मदुसा, जिं यरूशलेमयात जिगु दकलय् तःधंगु लसता भाःपियागु मदुसा जिगु मे थक्वय् प्यपुनेमा।
जिगु म्ह छम्हं ज्वर वयाः पुनाच्वंगु दु। जि सी थें च्वने धुंकल।
बेबिलोनया जुजु नबूकदनेसरया झिंगुंगूगु दँया न्यागूगु लाया झिन्हु दुखुन्हु बेबिलोनया जुजुयात सेवा याइम्ह अङ्गरक्षकतय् सेनापति नबूजरदान यरूशलेमय् वल।
वयागु मू ध्वाखात बँय् तुनावन। वय्कलं वयागु गजबारत कुचा कुचा यानाः नाश यानादिल। वया जुजु व राजकुमारतय्त मेपिं जातितय्गु दथुइ पितिनाछ्वःगु दु, आः ला व्यवस्था मन्त। अले वया अगमवक्तातय्सं नं परमप्रभुपाखें छुं हे दर्शन कायेखनी मखु।
इमिसं आरमेइक भाषां जुजुयात धाल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा! छःपिनि दासतय्त म्हगस धयादिसँ अले जिमिसं उकियागु अर्थ कने।”
इमिसं नबूकदनेसरयात धाल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा।
जुजु व भारदारत हालाच्वंगु सः तायाः रानीमां भ्वय् नयेगु क्वथाय् वयाः थथे धाल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा! थथे ख्वाः वँचुसे च्वंकादी मते।
दानिएलं लिसः बिल, “हे महाराज, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा!
उकिं इपिं निम्ह मन्त्रीत व प्रान्तयापिं बडा-हाकिमत जुजुयाथाय् वनाः थथे धाल, “हे महाराज दारा, छःपिं ताःई तक म्वानादीमा!
जिं छिमिगु शहरत नाश यानाबी, छिमिगु पुजा यायेगु थाय्यात भज्यंक स्यंकाबी, अले छिमिसं ब्यूगु नस्वाः वःगु बलि नालाकाये मखु।