3 जिं थुमित अथें खालि प्वाथं छेँ हुँ धाल धाःसा ला थुपिं लँय् हे मुर्छ्या जुइ, छाय्धाःसा गुलि मनूत ला तापाकंनिसें वःपिं दु।”
तर परमप्रभुयाके भलसा तइपिनिगु बल हाकनं न्हूगु जुइ। इपिं इमा थें च्वय् च्वय् ब्वया जुइ अले ब्वाँय् वनाः नं त्यानुचाइ मखु। इपिं न्यासि वनाः नं मूर्च्छा जुइ मखु।
“थ्व मनूत खनाः जितः माया वं। थुपिं जि नाप च्वनाच्वंगु स्वन्हु दय् धुंकल। नयेगु नं छुं हे मदु।
चेलातय्सं धाल – “थथे सुं मदुथाय् थुलिमछि मनूतय्त सुनां गथे यानाः नके फइ?”