41 वय्कलं सीम्ह मचायागु ल्हाः ज्वनाः धयादिल – “तालिथा कूमि!” थुकिया अर्थ खः – “नानी, दना वा!”
परमेश्वरं धयादिल, “तुयुगु जः दयेमा।” अले तुयुगु जः दत।
वय्कलं धयादिसेंलि संसारया सृष्टि जुल। वय्कःया उजं दयेवं फुक्कं खनेदयावल।
वय्कलं अन झायाः वयात ल्हाः ज्वनाः थन, अले वयागु ज्वर क्वलाना वन। अले वं दना वनाः वय्कःपिन्त नके त्वंके याः जुल।
येशूं माया यानाः थःगु ल्हातं वयात थियाः धयादिल – “ज्यू, छंगु ल्वय् लाया वनेमा।”
थ्व खँ न्यनाः इमिसं वय्कःयात गिजय् यात। वय्कलं इपिं फुक्कसित पितिनाछ्वयाः मचाया मांबौ व वय्कःया स्वम्ह चेलातय्त सीम्ह मचा तया तःथाय् ब्वना यंकादिल।
धाय्वं हे व जुरुक्क दनाः थुखे उखे जुल। व झिंनिदँ तिनि दुम्ह खः। थ्व खनेवं इपिं तसकं अजू चाल।
थ्व हे खँ थथे च्वयातःगु दु – “जिं छन्त यक्व जात जातिया अबु याये धुन।” अब्राहामं विश्वास यानाच्वंम्ह परमेश्वरं व झी अबु धकाः स्यू। परमेश्वरं सीम्हय्सित हानं म्वाके फु, अले द हे मदुगु चिज नं दय्कादी फु।
वय्कलं फुक्कयात थःगु ल्हातय् कयादी फु। थ्व हे शक्तिं वय्कलं झीगु थ्व बमलाःगु व सिनावनीगु म्हयात वय्कःयागु थें सिना मवनीगु यानादी।