34 अले वय्कलं धयादिल – “केहेँ मय्जु, छं विश्वास याःगुलिं छंगु ल्वय् लन। आः मनय् शान्ति कयाः हुँ, छंगु ल्वचं छन्त थी हे मथीमा।”
एलीशां नामानयात धाल, “याउँक हुँ।” अले नामान अनं वनाः भचा तापाक थ्यंबलय्,
थःगु लँपुइ हुँ, थःम्हं नयेगु नसाय् लय्ताया च्वँ, लय्तातां दाखमद्य त्वँ, छाय्धाःसा छं याःगु ज्यायात परमेश्वरं ज्यू धाःगु दु।
“पुजाहारीं हाकनं छेँयात स्वःवइबलय् लेवं तये धुंकूबलय्निसें अशुद्धगु खाःचि खने मदयाच्वंसा व छेँयात वं शुद्ध भाःपीमाः। छाय्धाःसा आः खाःचि मदये धुंकल।
मनूतय्सं वय्कःयाथाय् छम्ह पक्षवातं कःम्ह मनूयात लासानापं हल। इमिगु थज्याःगु विश्वास खनाः वय्कलं धयादिल “बाबु, ग्याये मते, छं याःगु पाप क्षमा जुल।”
अले वय्कः फहिलादिल। व मिसायात खनाः वय्कलं धयादिल – “केहेँ मय्जु, ग्याये मते। छं विश्वास याःगुलिं छंगु ल्वय् लन।” अबलय् हे व मिसायागु ल्वय् लन।
वय्कलं धयादिल – “वा, छंगु विश्वासं छं मिखां खनी।” उघ्रिमय् हे वं मिखां खन, अले व वय्कःया ल्यूल्यू वन।
यक्वसिगु ल्वय् लाय्का ब्यूगुलिं वय्कःयात थीत यक्व हे उसाँय्मदुपिं मनूत घ्वात्तुमतुघ्वानाः वयेत सनाच्वन।
थीवं हे हि क्वहां वयाच्वंगु दित, अले वं थः लंगु सीकाकाल।
हि क्वहां वइगु ल्वय् दुम्ह मिसां थःगु ल्वय् लाःगु सियाः ग्याग्यां, थरथर खाखां वय्कःया न्ह्यःने भ्वसुलाः थःत जूगु फुक्क खँ कनाबिल।
अले वयात धयादिल – “दँ, छेँय् हुँ। छं विश्वास याःगुलिं हे छंगु कोह्रि ल्वय् लात।”
वय्कलं धयादिल – “छंगु विश्वासं यानाः छंगु ल्वय् लन, छं मिखां खनेमा।”
वय्कलं मिसायात धयादिल – “छंगु विश्वासं यानाः छंगु उद्धार जुल। आः याउँक हुँ।”
अले वय्कलं धाल – “केहेँ मय्जु, छं विश्वास याःगुलिं छंगु ल्वय् लन। आः याउँक हुँ।”
पावलं न्यंकाच्वंगु खँ वं नं न्यन। पावलं वयात मिखा हे लिमकासे स्वयाच्वन। वयाके थःगु ल्वय् लाय्काबी धयागु विश्वास दु धकाः सीकाः पावलं वयात
तःन्हु तक च्वने धुंकाः अन च्वंपिं विश्वासीतय्सं इमित याउँक बिदा बियाः यरूशलेमया मण्डली छ्वल।
अले झ्यालखानाया हाकिमं पावलयात थ्व खँ कन – “हाकिमतय्सं छिकपिन्त त्वःताछ्व धकाः धाय्के हल। आः छिकपिं याउँक झासँ।”
“परमेश्वरं छिमित आशिष बियादीमा, अले बांलाक नया तिया जु” धकाः जक धयाः छिमिसं इमित माःगु नसा वसः बिया मछ्वल धाःसा छिमिगु विश्वास छु ज्यालगय् जुल?
एलीं लिसः बिल, “याउँक हुँ, अले इस्राएलया परमेश्वरं छं वय्कःयाके फ्वंगु खँ छन्त बियादीमा।”
अनंलि जोनाथनं दाऊदयात धाल, “याउँक हुँ, छ व जि अले छिकपिनि सन्तान व जिमि सन्तानया दथुइ सदां साक्षी जुयादीम्ह परमप्रभुया नामं झीसं बाचा चिनागु दु।” अले दाऊद याकनं हे अनं वन, जोनाथन धाःसा शहरय् तुं लिहां वन।