34 अले अन छचाःखेलं फ्यतुना च्वंपिन्त स्वयाः धयादिल – “मां धाःसां, किजापिं धाःसां थुपिं हे खः,
जिं जिमि मनूतय्त छिं यानादीगु खँ कने, जिं छितः इमिगु पुचलय् तःधंके।
“ग्याये मते, छिमिसं वनाः जिमि किजापिन्त ‘गालीलय् हुँ’ धकाः धयाब्यु। अले अन हे इमिसं जितः खनी” धकाः वय्कलं इमित धयादिल।
वय्कलं इमिके न्यनादिल – “जिमि मां व जिमि किजापिं सु खः?”
इमिसं वय्कःयात विश्वास याये मफुगुलिं थुपिं खनाः वय्कः छक्क जुल। थथे जूगुलिं वय्कलं गामय् गामय् झायाः स्यनेकने यानादिल।
वय्कलं वयात धयादिल – “जितः थी मते, आः तक जि बाःयाथाय् थाहां वनागु मदुनि। जिमि किजापिन्थाय् वनाः धाः हुँ – ‘जिमि बाःयाथाय् अले छिमि बाःयाथाय्, जिम्ह परमेश्वरयाथाय् अले छिमि परमेश्वरयाथाय् जि थाहां वनाच्वना।’”
परमेश्वरं न्हापांनिसें म्हस्यूपिन्त वय्कःया काय् थें यानादीत न्हापांनिसें हे ल्यया तयादिल। वय्कः यक्व किजापिं मध्ये जेठाम्ह जुइमा धकाः थुकथं यानादीगु खः।