1 येशू देगलं पिने झाःबलय् चेलात मध्ये छम्हय्सिनं वय्कःयात धयादिल – “गुरुजु, स्वयादिसँ, गपाय् गपाय्ग्वःगु ल्वहँतं दय्कातःगु ततःखाःगु छेँ।”
वं सरायाहयात धाल, “छ बेबिलोनय् थ्यने धुंकाः छं थ्व फुक्क वचन तःसलं ब्वँ!
अले जिं बांलाक स्वयाबलय् उपिं करूबत थथःगु पपू चक्कंकाः जमिनं च्वय् च्वय् थाहां वन। इपिं वंबलय् उपिं घःचाःत नं इपिं नापनापं च्वय् थाहां वन। अले इपिं परमप्रभुया देगःया पुर्बपाखेया मू ध्वाखाय् दित। इस्राएलया परमेश्वरया महिमा इमिगु च्वय् दु।
परमप्रभुया महिमा करूबतय्गु च्वय्नं देगःया लुखाखलुइ वन। देगः सुपाँचं जाल अले चुक धाःसा परमप्रभुया महिमाया ज्वाल्लच्वंगु जलं जाल।
वय्कलं जितः धयादिल, “अय् सीमानिम्ह मनू, इमिसं छु यानाच्वंगु छं खं ला? इस्राएलया घरानां जितः जिगु पवित्र थासं तापाक तयेत थन घच्चाइपुगु ज्या यानाच्वंगु दु। तर छं व स्वयाः झन अप्वः घच्चाइपुगु ज्या खनी।”