2 यशैया अगमवक्तां थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरं धयादिल – ‘स्व, जिं जिम्ह दूतयात छंगु न्ह्यः न्ह्यः छ्वयाबी। वं हे छंगु निंतिं लँ दय्काबी।’
उकिं जिं लिसः बियाः धया, “जि वये धुन, व्यवस्थाय् जिगु बारे च्वया तः थें।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे लिसः बियादी – “स्व! जिं जिम्ह दूतयात जिगु न्ह्यःने न्ह्यःने लँपु तयार यायेत छ्वयाहये। अले छिमिसं मालाच्वंम्ह प्रभु आकाझाकां थःगु देगलय् झायादी। छिमिसं यय्कूम्ह बाचाया दूत धात्थें झायादी।”
थ्वयागु खँ धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “‘जिं जिम्ह दूतयात छंगु न्ह्यः हे छ्वयाबी। वं हे छंगु निंतिं लँ दय्काबी।’”
अले इमिसं थथे धकाः लिसः बिल – “यहूदियायागु बेथलेहेमय् दु, छाय्धाःसा थ्व खँ छम्ह अगमवक्तां नं थथे च्वया थकूगु दु –
धर्मशास्त्रय् च्वया तः थें मनूया काय् ला सिनावने हे माः। अय्नं वयात ज्वंका छ्वइम्ह मनूयात तसकं तसकं हे धिक्कार दु। व बु हे मबूगु जूसा तसकं बांलाइगु खः।”
अले येशूं इमित धयादिल – “थौं चान्हय् छिपिं फुक्कं जितः त्वःताः बिस्युं वनी। धर्मशास्त्रय् नं थथे च्वयातःगु दु – “‘जिं फैजवाःयात स्यानाबी, अले फैचात उखेलाः थुखेलाः जुइ।’
थथे जुइ धकाः ला वय्कलं न्हापा हे पवित्रपिं अगमवक्तातय्गु म्हुतुं न्ववानादीगु खः।
छ नं, जिमि काय्, दकलय् तःधंम्ह परमेश्वरया अगमवक्ता धकाः छन्त धाइ। उकिं छ प्रभुया न्ह्यः वय्कःयात लँ छिंकेत वनीम्ह जुइ।
अले येशूं झिंनिम्हय्सित छखे ब्वना यंकाः धयादिल – “न्यँ, झीपिं यरूशलेमपाखे वनाच्वना। अन मनूया काय्यागु खँय् अगमवक्तातय्सं च्वया थकूगु फुक्क खँ पूवनी।