7 दर्शन खनीपिं मनूत लज्या चाइ, अले ज्वखना स्वइपिनिगु ख्वाः ह्याउँसे च्वनी। इपिं सकसिनं थःगु ख्वाः त्वपुइ, छाय्धाःसा इमित परमेश्वरपाखें लिसः दइ मखु।”
आः अजू चायापुगु चिं नं खने मन्त अगमवक्तात नं छम्ह हे मन्त। थथे गुबलय् तक जुयाच्वनी जिपिं सुनानं मस्यू।
कै पिचाःगुलिं जादु क्यनिपिं मोशाया न्ह्यःने दनाच्वने मफुत छाय्धाःसा सकल मिश्रीतय्गु म्हय् थें इमिगु म्हय् नं कै पिचाःगु खः।
“गुम्हय्सिनं मखुपिं अगमवक्तातय्गु चिं स्यंकाबी। गुम्हय्सिनं बुद्धिमानतय्गु खँयात ज्यालगय् मजुइकाबी। अले इमिगु ज्ञानया मूर्खतायात क्यनादी।
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
चिसल्लं जक उंउं हा। सीम्हय्सिगु निंतिं दुखं च्वने मते। छेनय् फेटा हिं अले तुतिइ लाकां न्ह्या, छंगु म्हुतुसि त्वपुइ मते, दुखं च्वनीपिन्सं नइगु मरि नये मते।”
उबलय् जिं यानागु थें छिमिसं याइ। छिमिसं थःगु म्हुतुसि त्वपुइ मखु, दुखं च्वंपिन्सं नइगु मरि छिमिसं नइ मखु।
“पुनेयःगु ल्वय् दुम्ह मनुखं खुनातःगु वसः फीमाः, अले वयागु छ्यंयागु सँ भुलुसुलु दंका तयेमाः। वं थःगु म्हुतु त्वपुयाः तःसलं ‘अशुद्ध! अशुद्ध! अशुद्ध!’ धकाः हालेमाः।
परमप्रभु परमेश्वरं धयादी- “जिं देय्न्यंक अनिकाल हयेगु दिं वइतिनि।” व अनिकाल अन्नयागु मखु न लः त्वने प्याचाइगु अनिकाल खः, तर परमप्रभुया वचन न्यनेगु इच्छाया अनिकाल जुइ।
उबलय् नायःतय्सं परमप्रभुयाके ग्वाहालि फ्वनी। तर वय्कलं इमित लिसः बियादी मखु। इमिसं बांमलाःगु ज्या याःगुलिं उबलय् वय्कलं थःगु ख्वाः इपिंपाखें फस्वय्कादी।
जाति जातियापिं मनूत थ्व खनाः मछाला च्वनी। इमिगु फुक्क शक्ति लाका काइ। अले इमिसं थःगु ख्वाः ल्हातं त्वपुइ, उलि जक मखु इमिगु न्ह्याय्पं ख्वाँय् जुयावनी।
“उखुन्हु हे छम्ह छम्ह अगमवक्ता थःगु अगमवाणीया दर्शनं लज्या चाइ। अले ध्वंलाइम्ह अगमवक्तां फीगु सँयागु वसः फी मखु।
अथे जुयाः शाऊलं परमप्रभुयाके न्यन, “छु जिं पलिश्तीतय्त हमला यायेत वने ला? छु छिसं इमित इस्राएलीतय्गु ल्हातय् लःल्हानादियागु मखु ला?” तर उखुन्हु परमेश्वरं वयात छुं हे लिसः बियामदी।
शमूएलं शाऊलयात धाल, “छाय् छं जितः सःताः पंगः यानागु?” शाऊलं लिसः बिल, “जि तसकं दुःखय् लाःगु दु। पलिश्तीतय्सं जितः हय्कयाच्वंगु दु। परमेश्वरं जितः त्वःतूगु दु। वय्कलं न अगमवक्तातपाखें न म्हगसपाखें हे जितः लिसः बियादीगु दु। अथे जुयाः जिं छु यायेमाली धकाः न्यनेत छन्त सःतागु खः।”
अले शाऊलं परमप्रभुयाके न्यन, “जिं छु यायेगु?” तर परमप्रभुं वयात नं म्हगसपाखें, नं “ऊरीमं” नं अगमवक्तातपाखें छुं नं लिसः बियादिल।
(न्हापा न्हापा परमेश्वरनापं सल्लाह कायेमाल धाःसा इस्राएलय् थथे धायेगु चलन दु, “झीपिं लिपा जुइगु खँ धायेफुम्ह मनूयाथाय् वनेनु।” छाय्धाःसा थौंकन्हय्यापिं अगमवक्तायात उबलय् लिपा जुइगु खँ धायेफुम्ह मनू धकाः धाइगु खः।)