4 उबलय् नायःतय्सं परमप्रभुयाके ग्वाहालि फ्वनी। तर वय्कलं इमित लिसः बियादी मखु। इमिसं बांमलाःगु ज्या याःगुलिं उबलय् वय्कलं थःगु ख्वाः इपिंपाखें फस्वय्कादी।
वयात दुःख जुइबलय् परमेश्वरं वयागु बिन्ति न्यनादी ला?
धात्थें हे परमेश्वरं इमिगु बकंफुस्लु बिन्ति न्यनादी मखु, दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरं उकी ध्यान बियादी मखु।
इपिं ग्वाहालिया निंतिं हाल, अय्नं इमित सुनानं बचय् याः मवः। इमिसं परमप्रभुयात सःतल, अय्नं वय्कलं लिसः बियामदी।
उबलय् छिमिसं जितः सःती। अले जिं लिसः बी मखु। छिमिसं जितः माली, तर जितः लुइके फइ मखु,
व्यवस्था मानय् मयाइम्हय्सिगु प्रार्थना तकं परमेश्वरयागु निंतिं घच्चायापुसे च्वनी।
छिमिसं प्रार्थनाय् ल्हाः ल्ह्वनीबलय् जिं छिमित स्वये मखु। छिमिसं न्ह्याक्व प्रार्थना याःसां जिं न्यने मखु छाय्धाःसा छिमिगु ल्हाः हिया हिं जाःगु दु।
धिक्कार दुष्टतय्त! दुष्ट मनूतय्गु धाःसा पक्का हे नाश जुइ। अले इमिगु ल्हातं याःगु ज्याया पाय्छिगु ज्याला दइ।
उकिं परमप्रभुं थथे धयादी, ‘स्व! जिं थम्हं हे इमिथाय् इपिं बचय् जुइ मफय्क विपत्ति हये। अले इमिसं जितः सःतूसां जिं लिसः बी मखु।
इपिं अपसं च्वंसां जिं इमिगु सः न्यने मखु। इमिसं होमबलि व अन्नबलि छाःसां जिं व नालाकाये मखु। उकिया पलेसा जिं इमित तरवार, अनिकाल व महामारीं नाश याये।”
गुगु बेबिलोनीतलिसें लडाइँ जूबलय् थुंगु खः, ‘जिगु तंमय् जिं स्याइपिं मनूतय्गु सीम्हं छेँत जाइ। थुकियागु फुक्क मभिंगु ज्याया निंतिं जिं थ्व शहरपाखें थःगु ख्वाः सुचुके।
अगमवक्तातय्सं मखुगु अगमवाणी यानाच्वंगु दु, पुजाहारीतय्सं इमिगु थःगु हे अधिकारं शासन यानाच्वंगु दु, जिमि मनूतय्सं थथे जुइगु हे यय्की। तर लिपतय् छिमिसं छु यायेगु?”
उकिं जिं नं इपिंलिसें तंमय् ज्या याये। जिं इमित भचा नं दया याये मखु, त्वःते नं मखु। जिगु न्हाय्पनय् चिल्लाय् दनाः हाःसां जिं इमिगु खँ न्यने मखु।”
दर्शन खनीपिं मनूत लज्या चाइ, अले ज्वखना स्वइपिनिगु ख्वाः ह्याउँसे च्वनी। इपिं सकसिनं थःगु ख्वाः त्वपुइ, छाय्धाःसा इमित परमेश्वरपाखें लिसः दइ मखु।”
तर इमिगु ज्यायागु कारणं व अनयापिं मनूतय्गु कारणं पृथ्वी सुनसान हे जुयावनी।
“‘गथे जिं सःताबलय् इमिसं मन्यन अथे हे इमिसं सःतिबलय् जिं इमिगु बिन्ति न्यने मखु,’ दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
न्याय याइखुन्हु यक्वसिनं जितः थथे धाइ – ‘प्रभु, प्रभु, छिगु नामं जिमिसं अगमवाणी कना मवया ला? छिगु हे नामं भूत दुबिना च्वंपिं मनूतय्त लाय्का मवया ला? अले छिगु हे नामं यक्व हे अजू चायापुगु ज्या मयाना ला?’
छेँ थुवालं खापा ति धुंकाः हानं चाय्काबी मखु। अले छिपिं पिने च्वनाः थथे धयाः खापा संका च्वनेमाली – ‘प्रभु, खापा चाय्कादिसँ।’ वय्कलं थथे लिसः बिया हइ – ‘छिपिं गनं वयापिं खः? जिं छिमित म्हमस्यू।’
पापीतय्गु खँ परमेश्वरं न्यनादी मखु धकाः जिमिसं स्यू। परमेश्वरया भय काइम्ह व वय्कलं धाःथें याना जुइम्हय्सिगु जक खँ न्यनादी।
छाय्धाःसा परमेश्वरं न्याय यानादीबलय् दया माया मदुम्ह मनूयात दया माया यानादी मखु। दया माया दुपिं मनूतय्त दया माया हे क्यनादी।
व ई वइबलय् छिमिसं ल्यःम्ह जुजुपाखें छुत्काराया निंतिं तसकं हाली। अथेसां व दिनय् परमप्रभुं छिमित लिसः बियादी मखु।”