12 मारोतया मनूत नुगः खुलखुल मिंका उद्धार पियाच्वंगु दु। तर परमेश्वरयापाखें विपत्ति यरूशलेमयागु ध्वाखाय् तक थ्यंकः वःगु दु।
जिं भिं जुइगु आशा यानागु खः, तर उकिया पलेसा मभिं वल। जःयागु आशा यानागु खः, तर खिउँगु वल।
जिं जः दय्का, अले खिउँगुयात नं सृष्टि याना। जिं आशिष व विपत्ति निगुलिं हया। जि परमप्रभुं हे थुपिं फुक्क ज्या याना।
छु! छिं यहूदायात त्वःता हे दियागु खः ला? छितः सियोन तसकं मयः ला? जिमित लने हे मफय्क छाय् छिं कय्कादियागु? जिमिसं शान्तिया आशा यानाः तर छुं नं भिंगु खँ मवः। लनीगु ई पियाच्वनाः तर आतंक जक दु।
झीसं शान्तिया आस यानागु खः, अय्नं छुं भिंगु खँ मवः, लाय्काबीगु ईया आस यानागु खः अय्नं आतंक जक दु।
गुगुं शहरय् लडाइँया तुरही पुइबलय् मनूत मग्याइ ला? परमप्रभुं मछ्वतले छु गुगुं शहरय् विपत्ति वइ ला?
सामरियायागु घाः लनी मखु। व यहूदाय् नं वःगु दु, यरूशलेमया ध्वाखा तक नं थ्यंगु दु।
वं धाल, “जितः नाओमी धाये मते। जितः मारा धा, छाय्धाःसा दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरं जिगु जीवन तसकं म्हाइपुका बियादीगु दु।
एली धाःसा परमप्रभुया बाचाया सनूया निंतिं तसकं धन्दा कयाच्वन। अले लँसिथय् थः च्वनेगु थासय् च्वनाः त्वलय् जुयाच्वन। व मनुखं शहरय् न्यंकभनं खबर थ्यंकल, अले फुक्क मनूत ग्यानाः तसकं हाला हल।