3 थ्व न्यनाः अन च्वंपिं शास्त्रीत थःथवय् थथे खँ ल्हात – “थ्व मनुखं ला परमेश्वरयात क्वह्यंकाच्वन।”
सुं मनुखं परमप्रभुया नांयात क्वह्यंकाः सराः बिल धाःसा वयात फुक्क खलकं ल्वहँतं कय्काः स्यायेमाः। स्वदेशी जुइमा वा परदेशी जुइमा सुनानं परमप्रभुया नांयात क्वह्यंकाः सराः बिल धाःसा वयात स्याना हे छ्वयेमाः।
“‘इस्राएली वा मेगु जातियाम्ह मनू न्ह्याम्हय्सिनं जूसां सीकं चायेकं पापयात धाःसा वं परमप्रभुयात हेला याःगु खः। वयात वया मनूतपाखें पितिना छ्वयेमाः।
थ्व न्यनाः दकलय् तःधंम्ह पुजाहारीं थःम्हं फिनातःगु लं खुनाः थथे धाल – “थ्वं परमेश्वरयात क्वह्यंकाः खँ ल्हात। थ्वयां अप्वः मेगु दसि हे छु माल? थ्वं परमेश्वरयात क्वह्यंकूगु छिमिसं ता हे ताल।
छाय्धाःसा वय्कलं इमि शास्त्रीतय्सं थें मखु, बरु अधिकार दुम्ह मनुखं थें स्यनादिल।
थ्वं परमेश्वरयात क्वह्यंकूगु छिमिसं ता हे ताल। छिमिगु छु बिचाः दु?” इमिसं “वयात स्याना हे छ्वयेमाः” धकाः धाल।
“जिं छिमित धात्थें धाये – मनूतय्सं न्ह्याथें ज्याःगु तःधंगु पाप याःसां क्षमा जुइ,
पवित्र आत्मायात मभिंकाः खँ ल्हाइपिन्त धाःसा गुबलें हे क्षमा दइ मखु। थज्याःपिं मनूत सदां दोषी ठहरय् जुइ।”
छाय्धाःसा मनूयागु दुनुगलंनिसें थथे मभिंगु बिचाः पिहां वइ – व्यभिचार यायेगु, खुइगु, स्यायेगु,
फरिसीत व शास्त्रीतय्सं थथे धकाः मनय् खँ वाय्कल – “परमेश्वरयात क्वह्यंकाः खँ ल्हाइम्ह थ्व सु खः? परमेश्वरं बाहेक सुनां पाप क्षमा याये फइ?”