2 वय्कः झाइबलय् सुनां सह याये फइ? वय्कः खने दइबलय् सु दनाच्वने फइ? छाय्धाःसा वय्कः लुँकःमितय्गु मि व ध्वब्यातय्गु साबुं थें खः।
वं सदोम व गमोराया फुक्क थासय् स्वल। अले वं अगलं कुँत्याः पिहां वयाच्वं थें व थासं कुँ पिहां वयाच्वंगु खन।
धात्थें वहः पिहांवइगु थाय् दइ, लुँ यचुकीगु थाय् दइ।
हे परमप्रभु! छिं पापया ल्याःचा कयादीसा सु दनाच्वने फइ?
जुजुं परमप्रभुं धयादीगु खँ न्ह्यथनी, “परमप्रभुं जितः धयादिल, ‘छ जिमि काय् खः, थनिनिसें जि छिमि बाः जुल।
हे परमप्रभु, छि हे छम्ह जक खः भय काये बहःम्ह। छि तंम्वइबलय् छिगु न्ह्यःने सु च्वने फु?
वहःयात शुद्ध या, अले तिनि वहःकःमिं उकियात छुं दय्के फइ।
परमप्रभुं थथे धयादी, “थन वा, झीपिंनापं च्वनाः थःथवय् खँल्हाबल्हा याये। छिमिगु पाप ह्याउँसे च्वंसां उपिं च्वापु थें तुयुसे च्वंकाबी। उपिं तच्वकं ह्याउँसे च्वंसां ऊन थें तुयुसे च्वनी।
सियोनय् च्वंपिं पापीत ग्याःगु दु। परमप्रभु मदु धकाः धयाजुइपिं थरथर खानाः ग्याःगु दु। इमिसं धाइ, “भस्म याइगु मिनापं झीपिं सु जक च्वने फइ? सदां च्यानाच्वनीगु मिनापं झीपिं सु जक च्वने फइ?”
परमप्रभुं निसाफया आत्मा व मिया आत्मापाखें सियोनया मिसातय्गु फोहर सिलादी धुंकाः अले यरूशलेमया हिया दाग शुद्ध यानादी धुंकाः थथे जुइ।
छं सोडा वा साबुनं न्ह्याक्व हे थःत स्यूसां छंगु अपराधया ख्वः जिगु मिखाया न्ह्यःने दया हे च्वनी,” परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।
छु जिं न्याय यानागु दिं छंगु साहस दयाच्वनी ला? अथवा छंगु ल्हाः बल्लाइ ला? जि, परमप्रभुं थ्व धयागु दु, अले थथे हे याये।
अन्तया ई तक शुद्ध जुइमा, यचुसे च्वनेमा अले ख्वं मदुपिं जुइमा धकाः छुं बुद्धि दुपिं नायःतय्सं दुःख सी। परमेश्वरं क्वःछिनादीगु अन्तया ई मवतले थुपिं खँ जुया हे च्वनी।
परमप्रभुं थः सेनातय् न्ह्यःने तसकं थ्वःगु सः न्यंकादी। वय्कलं धाःथें याइपिं वय्कःया सेना तसकं बल्लाः अले यक्व नं दु। परमप्रभुया दिं तःधं व सिक्क हे ग्यानपुसे च्वं! थ्व सुनां सह याये फइ?
वय्कःया तंया न्ह्यःने सु दने फइ? वय्कःयागु तच्वःगु तं सुनां सह याये फइ? वय्कःयागु च्यानाच्वंगु तं मि थें प्वंकी, अले वय्कःया न्ह्यःने ल्वहँधीत तज्याइगु जुइ।
थ्व हे स्वब्वय् छब्व मनूतय्त जाँचय् यायेत मिं वहः यचुकीगु थें जिं इमित यचुके। लुँयात जाँचय् यानागु थें जिं इमित जाँचय् याये, अबलय् इमिसं जिगु नामं बिन्ति याइ। अले जिं इमित लिसः बी, ‘इपिं जि प्रजा खः’ धकाः जिं इमित धाये। अले इमिसं धाइ, ‘परमप्रभु जिमि परमेश्वर खः।’”
“स्व! मि च्यानाच्वंगु भट्टी थें च्वंगु व दिं वयाच्वंगु दु। उखुन्हु सकल घमण्डीत व मभिंगु ज्या याइपिं सु थें याकनं च्याइ। व दिनं इमित हा व कचा तक हे ल्यं मदय्क छ्वय्काबी,” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
“इपिं चिकं न्याः वनाच्वंबलय् हे जिलाजं थ्यंकः वल। मत च्याका च्वंपिं न्याम्ह ल्यासेतय्त जिलाजं नाप ब्याहा भ्वजय् दूत यंकल। अले लुखा तिनाबिल।
वसः यचुसे त्वइसे च्वनाः थिनाच्वन, थथे ला थ्व संसारय् च्वंपिं सुनानं यचुके फइ मखु।
अले शिमियोनं इमित आशिष बियाः मचाया मांयात थथे धाल – “इस्राएलय् च्वंपिं यक्व मनूतय्त भिंकेत नं स्यंकेत नं परमेश्वरं ल्ययादीम्ह मचा थ्व हे खः। थ्व मचा परमेश्वरयागु चिं जूगुलिं यक्वसिनं थ्वयागु विरोध याइ।
अय्जूगुलिं होश यानाच्वँ। व दिनय् जू वइगु फुक्क खं बचय् जुइत व मनूया काय्या न्ह्यःने दने फय्केत छिमिसं न्ह्याबलें प्रार्थना याना च्वँ।”
वय्कलं ल्हातिइ हासा ज्वना तयादीगु दु। वय्कलं फुक्क छ्व हायाः थःगु धुकुतिइ स्वथनादी। अले छ्वस जुक्व गुबलें मसीगु मिइ छ्वय्कादी।”
सिमायागु प्वलय् पाः लाये हे त्यंगु दु। भिंगु फल मसःगु सिमा फुक्कं पालाः छ्वय्काछ्वइ।”
सुनां जिगु खँय् शंका याइ मखु व धन्यम्ह खः।”
वय्कःयात छिकपिन्सं म्हमस्यूनि, जिं धाःसा म्हस्यू। जिं वय्कःयात म्हमस्यू धकाः धाल धाःसा जि नं छिकपिं थें तुं मखुगु खँ ल्हाइम्ह जुइ। जिं वय्कःयात म्हस्यूगुलिं वय्कःयागु वचन मानय् यानाच्वना।
होश या, छिपिंलिसे नवानादीम्हय्सिगु खँ मन्यंसे च्वने मते। थ्व संसारय् च्वनाः परमेश्वरयागु खँ न्यंकीम्हय्सिगु खँ मन्यंपिन्त ला मल्यंकू धासेंलि स्वर्गं हे नवानादीम्हपाखे फस्वया जुइपिन्त जक ल्यंकी ला?
वयात तसकं प्वाला प्वाला थीगु, यचुसे च्वंगु, बांलाःगु सुति कापतं पुंका तःगु दु।” (बांलाःगु सूती कापः विश्वासीतय्गु बांलाःगु भिंगु ज्याखँ खः।)
वया मस्तय्त जिं स्यानाबी। मनूतय्गु मन व नुगः वातुवालाः स्वइम्ह जि हे खः धकाः अले जक फुक्क मण्डलीं सीका काइ। छिमिसं याना जूगु ज्या स्वयाः जिं नं छिमित माःगु याये।
छाय्धाःसा वय्कलं न्याय व सजाँय याइगु दिं वये धुंकल, उकिं सु जक बचय् जुयाः च्वने फइ?”
“प्रभु, छिं जक स्यू” धकाः जिं वयात लिसः बिया। अले वय्कलं धयादिल – “तसकं तःधंगु दुःखकष्ट सहयाना वःपिं मनूत इपिं हे खः। इमिसं चीधिकःम्ह भ्याःचायागु हिं थथःगु वसः हियाः थथे तुयुसे च्वंका तःगु खः।
अले बेथ-शेमेशया मनूतय्सं धाल, “परमप्रभु, पवित्र परमेश्वरया न्ह्यःने सु दने फइ? थ्व सनू थनं सुयाथाय् छ्वयेगु?”