57 वय्कःपिं लँय् झाया च्वंबलय् छम्ह मनुखं वयाः येशूयात थथे धाल – “गुरुजु, छि गन गन झाइ, जि नं ल्यूल्यू वये।”
मनूतय्सं छप्पँ जुयाः लिसः बिल, “परमप्रभुं छु छु या धयादिल फुक्कं जिमिसं याये।” अले मोशां इमिगु थ्व खँ परमप्रभुयात न्यंकल।
स्वर्गय् वनेगु ई त्यःगुलिं येशू यरूशलेमपाखे वनेगु क्वःछिनादिल।
अले वय्कःपिं मेगु हे गामय् झाल।
पत्रुसं वय्कःयात धाल – “प्रभु, जि छिगु ल्यूल्यू आः हे छाय् वये फइ मखु? छिगु निंतिं जिं सीत तक नं लिफः स्वये मखु।”