52 अन च्वंपिं फुक्कं मचा सीगुलिं नुगःपा दादां ख्वयाच्वन। वय्कलं इमित धयादिल – “ख्वये मते। मचा सीगु मखु, न्ह्यः वय्काच्वंगु खः।”
कनानया किर्यत-अर्बा धाःथाय् सित (थौंकन्हय् हेब्रोन धाइ)। अब्राहाम व सीगुया दुःखं च्वन।
अनंलि जुजु तसकं दुःख मन ताय्काः मू ध्वाखाया च्वय्यागु कोथाय् वनाः ख्वः वन, अले जुजु थथे धाधां ख्वख्वं वन, “जिम्ह पुताः! जिमि काय् अब्शालोम, जिकाय् अब्शालोम! छंगु पलेसा जि सीगु जूसा ज्यूगु नि! अय् अब्शालोम, जिकाय्, जिकाय्!”
इस्राएलीतय्गु मिखाय् परमप्रभुयागु जः पर्वतयागु च्वकाय् भस्म याइगु मि थें खनेदत।
“दाऊदया घराना व यरूशलेमयापिं मनूतय्त दया व प्रार्थनाया आत्मां जाय्काबी। इमिसं थःपिन्सं सुयाब्यूम्ह मनू, जितः स्वइ। अले मनूत याक काय्या निंतिं शोक याःगु थें वयागु निंतिं इपिं दुखं च्वनी। दकलय् न्हापा बूम्ह काय्या निंतिं थें दुखं च्वनी।
“‘जिमिसं बाँसुरी पुयाः नं छिपिं प्याखं मल्हू, जिमिसं सी बाजं थानाः नं छिपिं मख्वः।’
वय्कःया ल्यूल्यू ग्वाः ग्वाः मनूत वयाच्वंगु दु। नुगःपा दादां ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वया वयाच्वंपिं मिसात नं दु।
अन स्वः वयाच्वंपिं मनूतय्सं थ्व खनाः तसकं नुगः मछिंकाः छेँय् छेँय् लिहां वन।
छेँय् थ्यंकाः वय्कलं पत्रुस, यूहन्ना, याकूब व सीम्ह मचाया मां बौयात जक मचा दुथाय् दुत यंकादिल। मेपिं सुयातं दुकयामदी।
थ्व न्यनाः इमिसं वय्कःयात गिजय् यात, छाय्धाःसा इमिसं मचा सीगु हे खः धकाः बांलाक सी धुंकल।
थ्व न्यनाः वय्कलं धयादिल – “थ्व ल्वचं लाजरस सी मखु। परमेश्वरयागु महिमाया निंतिं व परमेश्वरया काय्यात तःधंकेत व थथे म्हंमफुगु खः।”