50 थ्व न्यनाः वय्कलं याइरसयात थथे धयादिल – “ग्यानादी म्वाः, छिं विश्वास जक यानादिसँ। छिकपिनि म्ह्याय् म्वाइ।”
वय्कलं वयात धयादिल – “छिं विश्वास यानादीसा, परमेश्वरयागु तःधंगु महिमा स्वये खनी धकाः जिं मधया ला?”
वय्कलं धयादिल – “सीम्ह म्वाकीम्ह व जीवन बीम्ह जि हे खः। जितः विश्वास याःम्ह मनू सीसां म्वाना वइ।
इमिसं धाःगु खँ मताः थें यानाः वय्कलं वयात धयादिल – “ग्याये मते, विश्वास जक या।”
अले वय्कलं धाल – “केहेँ मय्जु, छं विश्वास याःगुलिं छंगु ल्वय् लन। आः याउँक हुँ।”
थ्व हे खँ थथे च्वयातःगु दु – “जिं छन्त यक्व जात जातिया अबु याये धुन।” अब्राहामं विश्वास यानाच्वंम्ह परमेश्वरं व झी अबु धकाः स्यू। परमेश्वरं सीम्हय्सित हानं म्वाके फु, अले द हे मदुगु चिज नं दय्कादी फु।
अले वय्कलं धयादिल – “जिं याये फु धकाः छं विश्वास याःसा मजी माःगु छु दु धकाः? विश्वास याःपिन्त ला फुक्कं जुइ।”
छिपिं मध्ये सुनां परमप्रभुया भय काइ, अले वय्कःया दासया खँ मानय् याइ? जः मदय्क खिउँथाय् जुइपिं, परमप्रभुया नामय् भलसा ति अले थः परमेश्वरयाके हे भलसा या।
परमेश्वरं धयादीगु खँय् वं विश्वास मयायेगु व संका तक नं यायेगु मयाः। परमेश्वरयात तःधंका जूगुलिं व विश्वासय् झन झन बल्लानावन।
छेँय् थ्यंकाः वय्कलं पत्रुस, यूहन्ना, याकूब व सीम्ह मचाया मां बौयात जक मचा दुथाय् दुत यंकादिल। मेपिं सुयातं दुकयामदी।