5 “छम्ह मनू बुँइ पुसा ह्वः वन। वं पुसा ह्वःबलय् गुलिं गुलिं पुसा लँय् नं लात, अले अन लाःगु पुसा मनूतय्सं न्हुल। झंगःतय्सं नं वयाः नयाबिल।
गिद्धत स्यानातःपिं पशुपंछिया ला नयेत कुहां वःबलय् अब्रामं इमित ख्यानाछ्वत।
छिगु व्यवस्थापाखें थुखे उखे वंपिं सकसितं छिं चीकादीगु दु, छाय्धाःसा इमिगु छल ज्यालगय् जुइ मखु।
वय्कलं इमित धयादिल – “भिंगु पुसा ह्वःम्ह मनूया काय् खः।
“छिपिं पृथ्वीया चि खः। चिया सवाः हे तन धाःसा थ्व चियात गथे यानाः हानं चि सवाः वय्केगु? थथे सवाः तने धुंकूगु चि छुकियात नं ज्यालगय् मजू, उकिं थज्याःगु चियात मनूतय्सं वांछ्वइ, अले न्हुया जुइ।
गुलिं मनूत लँय् लाःगु पुसा थें खः। इमिसं परमेश्वरयागु वचन न्यनेवं शैतान वयाः लाकायंकी।
थाय् थासय् च्वंपिं व गांगामय् च्वंपिं यक्व मनूत येशूयाथाय् मुंवल। अले वय्कलं इमित उखान छपु कनादिल।
गुलिं पुसा ल्वहंलिं दुथाय् लात। अन लाःगु पुसा बुयावःसां बँ मप्याःगुलिं याकनं हे सिनावन।
अय्जूगुलिं झीसं न्यनागु परमेश्वरयागु सत्य व भिंगु खँयात क्वात्तुक ज्वनाः च्वनेमाली, मखुसा झीसं लँ द्वंकी।