39 “थःगु छेँय् वनाः परमेश्वरं छन्त गुलि तःधंगु ज्या यानाबिल धकाः न्यंकि।” अले वं वनाः शहर पतिकं वयात येशूं यानादीगु तःधंगु ज्या बय्बय् याः जुल।
परमेश्वरया भय काइपिं फुक्कं वयाः न्यँ, जिं वय्कलं जिगु निंतिं छु छु यानादिल धकाः कने।
व मनुखं धाःसा वनाः फुक्क थासय् थ्व खँ बय्बय् यानाबिल। थुकिं यानाः येशूयात शहरय् वयेत थाकुल अले वय्कः सुं मदुथाय् च्वंझाल। मनूत धाःसा प्यखेरं वय्कःयाथाय् वयाच्वन।
वय्कः नांचाय् च्वने त्यंबलय् भुत दुब्यूम्ह मनुखं वय्कः नाप वये धकाः बिन्ति यात।
वय्कलं वये मते धकाः धयादिल। “परमेश्वरं छन्त गुलि तःधंगु ज्या यानादिल, अले हानं गथे छन्त माया क्यनादिल धकाः छेँय् वनाः थः मनूतय्त कनाब्यु।”
व लाःम्ह मनुखं वय्कः नाप वनेत स्वल, तर वय्कलं वयात थथे धयाः छेँय् छ्वयाबिल –
येशू लिहां झाःबलय् वय्कःयात पियाच्वंपिं मनूत फुक्कं लय्लय्ताल।
“वा, छम्ह मनूयात स्वः वा। वय्कलं जिं यानागु फुक्क खँ धयाबिल। व मनू मुक्ति बीम्ह ख्रीष्ट ला, मखु ला?”
वय्कः हे च्वछाये बहःम्ह छिमि परमेश्वर खः। वय्कलं छिमिगु निंतिं छिमिसं खंक हे तःधंगु व ग्यानपुसे च्वंगु अजू चाइपुगु ज्या यानादिल।
सुनां थःथितियागु, अज्ज ला थः हे जहानपिनिगु तकं सुसाःकुसाः याइ मखु, वयागु विश्वास सितिं वंगु ति ग्यनी। अज्याःपिं मनूत विश्वास मयाःपिं स्वयाः नं मभिंपिं जुइ।