41 “छम्ह साहुनं निम्ह मनूतय्त धिबा त्याये बियातःगु दु। छम्हय्सित न्यासः, अले मेम्हय्सित न्ययतका।
“अय्जूगुलिं जिं छितः धाये – वं याःगु यक्व पाप क्षमा जूगुलिं वं यक्व माया यात। सुयागु कम जक पाप क्षमा जुइ, वं कम हे जक माया याइ।”
व्यवस्थां यानाः पाप अप्वः दयावल। अय्नं गन पाप यक्व दयावल, अन परमेश्वरयागु दया माया झन अप्वः दत।
“अनं वनाः वं थःनाप हे ज्या याइम्ह छम्ह च्यःयात नापलात। व च्यःनं वयाके सःबस त्याये कयातःगु जुयाच्वन। वं वयात खनेवं गःतां ज्वनाः – ‘का, आः थथें हे जिगु धिबा पु’ धकाः धाल।
अले जिमिगु अपराध क्षमा यानादिसँ, गथे जिमिसं नं जिमि अपराधीतय्त क्षमा यानाबियागु दु।
सकसिनं पाप याःगु दु, उकिं इपिं परमेश्वरया महिमां तापाय् धुंकल।
जिमिगु पाप क्षमा यानादिसँ, गथे जिमिसं नं जिमित स्यंकूपिन्त क्षमा याना बियाच्वनागु दु। प्रभु, जिमित सह याये मफय्क जाँचय् लाकादी मते।’”
सिलोआमय् च्वंगु धरहरा क्वःदलाः ल्हानाः सीपिं झिंच्याम्ह मनूत यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत स्वयाः पापीत धकाः मतिइ तया ला कि छु छिकपिन्सं?
मसीकं मचाय्कं स्यंकूम्ह च्यःयात भचा जक सजाँय बी। यक्व बिया तःम्हय्सिके यक्व हे काइ, यक्व कयातःम्हय्सिनं यक्व हे बी माली।”
परमप्रभुं जितः धयादिल, “विश्वास यायेबहः मजूम्ह इस्राएल, विश्वासघाती यहूदा स्वयाः कम दोषी जूगु दु।
परमप्रभुं थथे धयादी, “जिं छिमि मांयात पारपाचुकेगु पौ बियाः तापाक मछ्वया! अले जिं छन्त गुम्हं साहुया ल्हातय् ममिया! तर स्व, छिमिगु हे पापं यानाः छिपिं मियाछ्वःगु खः, अले छिमिगु हे मभिंगु ज्याया कारणं छिमि मांयात तापाक छ्वःगु खः।
“जिमि बौ मरुभूमिइ सित। वय्कः परमप्रभुयागु विरोधय् दंम्ह कोरहया पुचलय् मदु। वय्कः थःगु हे पापया हुनिं सित, अले वय्कःया काय्पिं नं मदु।
वय्कलं धयादिल – “छिमिसं हे इमित छुं नकि।” अले इमिसं धाल – “निसः दिनारया जक मरि न्यानाः इमित नकेगु ला।”
अले वय्कलं वयात धयादिल – “सिमोन, जिं छन्त छता खँ धायेमाःगु दु।” अले वं धाल – “गुरुजु, धयादिसँ।”