31 अले येशूं हानं थथे धयादिल – “थौंकन्हय्यापिं मनूतय्त छु नाप दाँजय् यायेगु? थुपिं गज्याःपिं मनूत खः?
हे म्ह्याय् यरूशलेम, जिं छंगु निंतिं छु धाये? जिं छन्त छुनापं दाँजय् यायेगु? हे कन्या म्ह्याय् सियोन, छुनापं दाँजय् यानाः जिं छन्त सान्त्वना बीगु? छंगु घाःपाः तसकं तःजिगु समुद्र स्वयाः तःजाः। छन्त लाय्के फुम्ह सु दु?
“अय्जूगुलिं जिगु वचन न्यनाः उकथं हे याइम्ह मनू ल्वहं दुथाय् छेँ दनीम्ह बुद्धि दुम्ह मनू थें खः।
वय्कलं हानं धयादिल – “परमेश्वरयागु राज्य गथे च्वं धायेगु? थ्वयात ध्वाथुइकेत छु उखान छुइमाली?
फरिसीत व शास्त्रीतय्सं धाःसा परमेश्वरयागु खँ न्यँ हे मन्यं। इमिसं यूहन्नायागु बप्तिस्मा नं मकाः। थुकथं इमिसं परमेश्वरयागु खँयात वास्ता मयाः।
थुपिं ला बजारय् च्वनाः पासापिंलिसे थःथवय् थथे खँ ल्हाइपिं मस्त थें च्वं – “‘जिमिसं बाँसुरी पुयाः नं छिपिं प्याखं मल्हू, जिमिसं सी बाजं थानाः नं छिपिं मख्वः।’