4 थ्व खँ यशैया अगमवक्तां थःगु सफुलिइ थथे च्वया थकूगु दु – “मरुभूमिइ छम्ह मनू थथे धकाः हाला वइ – ‘परमप्रभुयात लँ ब्यु, वय्कःयागु लँ छिंकाब्यु।
अले परमेश्वरं थथे धयादी, “दय्की, दय्की, मू लँ दय्की! जिमि प्रजाया लँया फुक्क पंगःत चीकाछ्व।”
हुँ, मू ध्वाखापाखें जुयाः हुँ! मनूतय्गु निंतिं लँपु दय्कि! दय्कि, मू लँ दय्कि! अन दुगु ल्वहंत चीकाछ्व। अले जाति जातितय्गु निंतिं चिंया झण्डा धस्वाकि।
अले वं मां-बौयागु नुगः थः काय्म्ह्याय् पाखे व काय् म्ह्याय्पिनिगु नुगः मां-बौपाखे हीकाबी। अथे मजूसा जिं देशयात सराः बियाः नाश यानाबी।”
थ्व हे यूहन्नायागु खँ यशैया अगमवक्तां थथे च्वया थकूगु दु – “मरुभूमिइ छम्ह मनू थथे धकाः हालाः वइ – ‘प्रभुयात लँ ब्यु, वय्कःयागु लँ छिंकाब्यु।’”
मरुभूमिइ छम्ह मनू थथे धकाः हाला वइ – ‘परमप्रभुया लँपु तयार या, वय्कःयात लँ छिंकाब्यु।’”
अले वं धाल – “यशैया अगमवक्तां धाःथें जि परमप्रभुया निंतिं लँ छिंकाब्यु धकाः मरुभूमिइ हाला जुइम्हय्सिया सः खः।”
थ्व मनू जःयागु खँ थः हे साक्षी जुयाः फुक्कसितं कनाः विश्वास याकेत वःम्ह खः।