3 अय्जूगुलिं होश या। “छिमि दाजुकिजापिन्सं पाप याना च्वंसा इमित अथे याये मते धकाः हक्कि। अले इमिसं पश्चाताप याःसा इमित क्षमा या।
धर्मीतय्सं जितः दायेमा, व जिगु निंतिं दया जुइ। इमिसं जितः ब्वः बीमा, व जिगु छ्यंया निंतिं चिकं जुइ। जिगु छेनं मयय्की मखु। अय्नं मभिंपिं मनूतय्सं याःगु ज्याखँया विरोधय् जिं प्रार्थना याना हे च्वने।
बांलाक होश यानाच्वँ, व देय्यापिं मनूतलिसें छं सन्धि याये मते, मखुसा इपिं छिमिगु निंतिं तक्यनीगु जाः जुइ।
मूर्खतय्सं सछिकः दाय्काः काइगु ज्ञान बुद्धि दुम्ह मनुखं छक्वः न्वायेवं काइ।
खने मदुगु माया स्वयाः न्ह्यःने हे ब्वःब्यूगु बांलाः।
घमण्डीतय्त भिंकेत स्वये मते, वं छन्त हे घृणा याइ। तर बुद्धिमान मनूयात भिंकेत स्वल धाःसा वं छन्त हनाबना तइ।
“‘छिमिसं थः जातियापिं दाजुकिजापिन्त दुनुगलंनिसें मयय्के मते। छिमि जःलाखःलापिन्त ब्वःब्यु। मखुसा छ नं वं याःगु पापया दोषी जुइ।
छन्हु पत्रुसं येशूयाके थथे धकाः न्यन – “प्रभु, दाजुकिजां पाप याःगु ग्वःकः तक क्षमा बीगु? न्हय्कः तक ला?”
“अय्जूगुलिं छिमिसं होश यानाच्वँ। भ्वय् जक नया जुइगु, अय्लाः थ्वँ जक त्वना जुइगु, अले थ्व जीवनयागु धन्दा कयाः जुइगु याना जुल धाःसा छिमिसं मसीक जिं धयागु दिं वइ।
उकिं गथे यानाः जुइमाःगु खः बांलाक होश या। मूर्खत थें मखु, बुद्धि दुपिं थें जु।
होरेबय् परमप्रभु छिपिंलिसें मिया दथुं खँ ल्हानादीबलय् छिमिसं वय्कःयागु छुं नं रूप मखं। अथे जुयाः होश या,
होश या! परमप्रभु छिमि परमेश्वरं छिपिंलिसें यानादीगु बाचा ल्वःमंके मते! वय्कलं दय्के मते धकाः धयादीगु छुकियागु नं मूर्ति दय्के मते!
तर बांलाक होश यानाच्वँ, छिमिसं मिखां खंगु खँ गुबलें ल्वममंकेत होश यानाच्वँ अले छिमिसं म्वानाच्वंतले थुपिं आज्ञा थःगु मनं चिला वंकेबी मते। अले थुपिं आज्ञा थः काय्म्ह्याय्पिं व छय्पिन्त बीगु पक्का या।
होश या, सुनानं परमेश्वरयागु दया माया काये मखंकाः च्वने म्वाःलेमा। मखुसा, बिख मां नुगलय् हा कयाः छिमित स्यंकाबी।
दाजुकिजापिं, छिपिं मध्ये सुनानं परमेश्वरयात त्वःता वंम्ह मनूयात हानं लिगना हल धाःसा तसकं हे बांलाइ।
अय्जूगुलिं होश यानाच्वँ, मखुसा छिमिसं थथे ज्या सनाच्वंगु फुक्कं सितिं वनी। बरु प्रभुं बी धकाः तयातःगु फुक्क सिरपाः काये फय्कि।