12 छन्हु कान्छाम्ह काय्नं थः अबुयात थथे धाल – ‘बाः, जितः जिगु अंश बियादिसँ।’ अले अबुम्हय्सिनं निम्ह काय्पिन्त अंश इनाबिल।
जीवनय् थःत यःगु फुक्क खँ धायेफु धकाः जुइपिं मनूतपाखें जितः बचय् यानादिसँ। इमिगु लागिं छिं मुंकातयादीगु दुःखं इमित सजाँय बियादिसँ। अज्याःगु सजाँय इमि सन्तान तकयात यक्व दयेमा, अले इमि छय्-छुइपिनिगु लागिं नं छुं ल्यनेमा।
छाय्धाःसा मेपिन्सं ला इमिके यक्व दुगुलिं अःपुक बियावन। थ्व मिसां ला थःके दुगु फुक्कं नयेत मदय्क हे बियावन।”
अले वय्कलं हानं उखान छुनादिल – “छम्ह मनूया निम्ह काय्पिं दु।
“अथे अंश इनाब्यूगु गुलिचां मदुनिबलय् कान्छाम्ह काय्नं थःगु दक्व सम्पत्ति मियाः परदेशय् वन। अन वनाः वं थःगु धिबा मोजमज्जा यानाः फुक्का छ्वत।
वेश्यायाथाय् जुयाः छिगु सम्पत्ति दक्वं फुक्का वःम्ह काय् वयेवं धाःसा थपाय्सकं तःधंक भ्वय् न्याय्कादिल।’