9 भ्वय् सःतूम्हय्सिनं छिकपिन्त थथे धाइ – ‘अनयात थाय् त्वःतादिसँ।’ अले छिकपिं मछालाः क्वय् च्वंवने माली।
अप्वः घमण्ड याना जुल कि न्हाय् भुइकेमाली। क्वमिलुपिन्के बुद्धि दइ।
अप्वः घमण्डयात कि नाश जुइ, तःधंछुया जुल कि क्वःदली।
बुद्धि दुपिन्त इज्जत दइ, मूर्खतय्त वय्कलं मछालापुकादी।
थथे धयादीगुलिं वय्कःया विरोधीत मछालाः सुम्क च्वन। अले अजू चायापुगु ततःधंगु ज्या यानादीगुलिं ग्वाः ग्वाः मनूत वय्कः खनाः लय्लय्ताल।
पश्चाताप याःथें छिमिसं थःगु चालचलन नं अथे हे या। ‘अब्राहाम हे जिमि तापाःबाज्या खः, थथे जिमित छुं नं जुइ मखु’ धकाः छिपिं हाला जुइ मते, छाय्धाःसा जिं छिमित धाये – परमेश्वरं अब्राहामया निंतिं ल्वहँतं नं मस्त दय्कादी फु।