3 वय्कलं शास्त्रीत व फरिसीतय्त थथे धयादिल – “विश्रामबार खुन्हु सुयातं लाय्काबीगु ज्या याये ज्यू ला?”
अन ल्हाः गंम्ह छम्ह मनू दु। वय्कःयात दोष बीत अन च्वंपिन्सं थथे धकाः न्यन – “विश्रामबार खुन्हु सुयातं लाय्काबीगु ज्या याये ज्यू ला?”
इमिसं अथे याःगु खनाः फरिसीतय्सं वय्कःयात धाल – “स्व, छिमि चेलातय्सं विश्रामबार खुन्हु छु याये मज्यू धाःगु खः व हे यानाच्वन।”
इमिगु पुचलय् च्वंम्ह छम्ह शास्त्रीं वय्कःयात ज्वनेत थथे धकाः न्यन –
वय्कलं इमिके थथे धकाः न्यनादिल, “विश्रामबार खुन्हु भिं यायेगु ज्यू ला कि मभिं यायेगु ज्यू, स्यायेगु भिं ला कि म्वाकेगु भिं?” तर इपिं छुं हे मधासे सुम्क च्वनाच्वन।
वय्कःया न्ह्यःने ल्हाःतुति मनावःम्ह छम्ह मनू च्वनाच्वंगु दु।
इपिं छम्हय्सिनं हे नवाय् मछाल। अले वय्कलं व ल्हाःतुति मनावःम्ह मनूयात थियाः लाय्का छ्वयादिल।
वय्कलं अन च्वंपिन्त धयादिल – “विश्रामबार खुन्हु भिंगु यायेगु ज्यू ला कि मभिंगु यायेगु ज्यू? सुयातं बचय् यायेगु भिं ला कि स्यायेगु भिं? का, थुकियागु लिसः बियादिसँ।”
छिकपिन्सं विश्रामबार नं मोशायागु व्यवस्था मानय् यायेगु धकाः म्हय् चिं तय्का जू धाःसा जिं छम्ह मनूयात विश्रामबार खुन्हु लाय्काबिल धकाः छिकपिन्स जि खनाः छाय् तंम्वयादी माःगु?