2 वय्कलं इमित लिसः बियादिल – “थुपिं मेपिं गालीलीत स्वयाः तसकं पापी जूगुलिं अथे यानाः स्याःगु धकाः मतिइ तया ला कि छु छिकपिन्सं?
अबलय् हे छथ्वः मनूतय्सं वयाः येशूयात थथे धाल – “परमेश्वरयात बलि बियाच्वंबलय् पिलातसं गालीलीतय्त स्याकल। अले इमिगु हि व बांयागु हि नाप ल्वाकछ्याना बिल।”
जिं छिकपिन्त धाये – अथे मखु, छिकपिन्सं पश्चाताप मयाःसा छिकपिं नं इपिं थें सी माली।
सिलोआमय् च्वंगु धरहरा क्वःदलाः ल्हानाः सीपिं झिंच्याम्ह मनूत यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत स्वयाः पापीत धकाः मतिइ तया ला कि छु छिकपिन्सं?
चेलातय्सं वय्कःयाके न्यन – “गुरुजु, थ्व मनू बूसांनिसें कां जूगु वयागु पापं यानाः ला कि वया मांबौपिनिगु पापं यानाः?”
वयागु ल्हातय् सर्प यग्गागु खनाः अन च्वंपिं मनूत थःथवय् थथे खँ ल्हात – “थ्व मनू ला धात्थें हे ज्यानमारा जुइमाः। समुद्रं बचय् जुया वःसां न्याय याइम्हय्सिनं थ्वयात म्वाके मबिल।”