छाय्धाःसा थ्व देश व्यभिचारी हे व्यभिचारीं जाःगु दु। सराः लाःगुलिं देश सुख्खा जूगु दु। मरुभूमियागु पशु ज्वयेगु थाय् गंगु दु। अगमवक्तात मभिंपाखे ब्वाँय् वंगु दु, इमिसं थःगु शक्ति मखुथाय् छ्यःगु दु।
सुनां पापयात, व हे सी। काय्नं थः अबुया दोषया फल भोगय् याइ मखु, न अबुं काय्म्हय्सिगु पाप भोगय् याइ। धर्मीयात थःगु धार्मिकताया फल व दुष्टयात थःगु मभिंगु ज्याया फल दइ।
“सुनानं मसीकं परमप्रभुया पवित्र सम्पत्तिया छुं नं खँय् पापयात धाःसा वं सजाँयकथं परमप्रभुयाथाय् बथांपाखें खू मदुम्ह भ्याःचा छायेमाः। भ्याःचाया मू पवित्र पालया शेकेल कथं क्वःछी। थ्व दोषबलि खः।
मेलबलिया ला कंस तक सुनानं नल धाःसा व नालेबहः जुइ मखु। व ला छाःम्हय्सियागु निंतिं छाःगु ल्याः याइ मखु, तर व अशुद्ध जुइ। अले व नःम्ह मनू दोषी थहरय् जुइ।