13 “‘इस्राएलया फुक्क मनूतय्सं परमप्रभुं याये मते धयादीगु ज्याखँ मसीकं यात धाःसा इमिसं थथे यायेमाः –
इमिसं थःथः कलाः त्वःतेगु बचं बिल, अले इमिसं दोषबलिकथं थथःगु बथानं छम्ह छम्ह भ्याःचा नं हल।
चायेक चायेकं जुइगु पापपाखें नं जि दासयात तापाक तयादिसँ। थुमित जितः त्याके बियादी मते अले जि छुं दोष मदुम्ह जुइ। अले जि तःधंगु पापं मुक्त जुइ।
उखुन्हु राजकुमारं थःगु निंतिं व देशयापिं फुक्क मनूतय्गु निंतिं शुद्ध जुइगु बलिया निंतिं छम्ह द्वहं बीमाः।
इमिसं थःगु पाप स्वीकार मयातले जि लिहां वनाः थःगु थासय् च्वने, इमिसं जिगु ख्वाः स्वयेत माला जुइ। इमित दुःखकष्ट जुइबलय् इमिसं जितः तसकं माली।”
अले हारूनं इस्राएलीतय् खलःपाखें वयात पापबलिया निंतिं निम्ह दुगुचा व होमबलिया निंतिं भ्याःचा छम्ह हयेमाः।
पुजाहारीं व द्वहंयात छाउनी पिने यंकाः न्हापांयाम्हय्सित छ्वय्कू थें छ्वय्केमाः। थ्व इस्राएलया फुक्क मनूतय्गु निंतिं पापबलि खः।
“सुनानं मसीकं परमप्रभुं याये मते धाःगु खँ यानाः पापयात धाःसा व दोषी थहरय् जुइ। अले उकिया सजाँय वं फयेमाली।
व दोषी थहरय् जूगु दु। वं थःत तयेबियातःगु वस्तु, दि तय्कातःगु वस्तु, खुयातःगु वस्तु, झंगः लानाः कयातःगु वस्तु, तंगु लुइकाहःगु वस्तु,
“‘छिमिसं मसीकं परमप्रभुं मोशापाखें बियादीगु उजंत मध्ये छुं नं उजं मानय् मयात धाःसा,
अय्जूगुलिं अयोग्य रितिं सुनानं थ्व मरि व थ्व ख्वलाय् च्वंगु त्वन धाःसा प्रभुयागु म्ह व हिया दोष लाइ।
न्हापा जिं प्रभुयात विश्वास मयानानिबलय् निन्दा यायेगु, वय्कःयात विश्वास याइपिन्त लिइगु व वय्कःयात क्वह्यंका जुइगु याना, तर जिं थुपिं मसीकं व अविश्वासय् यानागुलिं परमेश्वरं जितः दया यानादिल।
इस्राएलं पाप याःगु दु। जिं इपिंलिसें चिनागु बाचा इमिसं त्वाथूगु दु। देछायेमाःगु धनमालं इमिसं छुं काःगु दु, इमिसं खुया काःगु दु। इमिसं मखुगु खँ ल्हानाः उकियात थःगु धनमालनापं तःगु दु।