8 सुं मनुखं क्वःछ्यूगु मू पुले मफुत धाःसा अर्पण जुइम्ह मनूयात पुजाहारीयाथाय् हयेमाः। अले पुजाहारीं भाकल याःम्ह मनुखं मू पुले फइगुकथं क्वःछियेमाः।
अले सन्ध्याकाः इलय् इपिं अरामीतय्गु छाउनीपाखे वन। छाउनीया लिक्क थ्यंबलय् अन सुं मदु।
“जिं छिमित छाय् क्षमा यायेगु? छिमि काय् म्ह्याय्पिन्सं जितः त्वःतूगु दु अले ईश्वर मखुपिनिगु नामय् पाफःगु दु। जिं इमित प्वाः जाय्क नका, अय्नं इमिसं व्यभिचार यात, वेश्यातय्गु छेँय् ग्वाः ग्वाः वन।
चिधिकःम्ह भ्याःचा हये मफुसा वं होमबलिया निंतिं छम्ह व पापबलिया निंतिं छम्ह यानाः सुकुभत्तु जूसां बखुं जूसां निम्ह हयेमाः। थुकथं पुजाहारीं वयागु निंतिं प्रायश्चित याइ। अले व शुद्ध जुइ।’”
खुइदँ स्वयाः अप्वः दँ दये धुंकूम्ह मिजंया मू झिंन्यागू वहःया शेकेल व मिस्तय्गु मू धाःसा झिगू शेकेल जुइ।
“‘व भाकल परमप्रभुयात छाये ज्यूम्ह पशु खःसा व परमप्रभुयात छाःम्ह पशु पवित्र थहरय् जुइ।
“‘छुं जुयाः वं निम्ह सुकुभत्तु वा निम्ह बखुं नं हये मफुसा छगू एपाया झिब्वय् छब्व नचुगु छुचुं पापबलिया निंतिं हयेमाः। वं उकी चिकं वा धुपाँय् मतयेमाः, छाय्धाःसा थ्व पापबलि खः।
“‘चिधिकःम्ह भ्याःचा हये मफुसा वं परमप्रभुयाथाय् थःगु पापया सजाँयकथं निम्ह सुकुभत्तु वा निम्ह बखुं हयेमाः। छम्ह पापबलिया निंतिं व छम्ह होमबलिया निंतिं।
नये मखंपिं ला छिपिंनाप न्ह्याबलें दयाच्वनी, अले छिमिसं यःबलय् इमित भिंगु याये फु। तर जि न्ह्याबलें दइ मखु।
छिमिसं बी मास्ति वःसा छिमिके दुगु जक परमेश्वरयात ब्यूसां गाः, छिमिके मदुगु बीमाः धयागु मदु।