5 दाख मुनेगु ईतक छिमिसं बाली लयेगु ज्या याना हे च्वनी। अन्न पीगु इलय् नं छिमिसं दाख खानाच्वनी। छिमिसं लुधंक नयेखनी। छिपिं थःगु देशय् याउँक च्वनी।
झीगु भखारि फुक्क कथंयागु अन्नं जाइ, झीम्ह फै-च्वलय् द्वलंद्वः दुगं अप्वयावनी। झीगु ख्यलय् उपिं लखंलख दइ।
हे परमप्रभु, छि पुस्तां पुस्ता तक जिमिगु च्वनेगु थाय् जुयादीगु दु।
मोशां हानं धाल, “परमप्रभुं छिमित बहनिइ नयेत ला व सुथय् माक्व नसा बीबलय् छिमिसं थ्व फुक्क वय्कलं यानाच्वंगु खः धकाः सी। छाय्धाःसा वय्कलं छिमिसं वय्कःया विरोधय् याःगु कचकच न्यनादीगु दु। छिमिसं जिमिगु विरोधय् मखु, बरु परमप्रभुया विरोधय् कचकच यानाच्वंगु दु।”
तर सुनां जिगु खँ न्यनी, वयात सुरक्षा दइ, व छुं जुइ धकाः ग्याये म्वाय्क याउँक च्वनी।
परमप्रभुयागु नां बल्लाःगु किल्ला थें खः। धर्मी मनूत थन वनाः थःगु रक्षा याये फइ।
छिमिसं जिगु आज्ञा मानय् याये यय्कल धाःसा छिमिसं थ्व देशया भिंगु भिंगु नसा नयेखनी।
छिमिसं बुँइ ह्वलिगु पुसाया निंतिं वय्कलं आकाशं लः छ्वयाहयादी। अले बुं अन्न बांलाक सय्की अले यक्व दइ। व दिंखुन्हु सा-द्वहंत तःधंगु ख्यलय् ज्वइ।
वयागु इलय् यहूदाया मनूतय्त बचय् याइ। अले इस्राएल सुरक्षित जुयाच्वनी। परमप्रभुं वयागु नां ‘परमप्रभु जिमिगु धार्मिकता’ तयादी।”
व दिं हे जिं इमिगु निंतिं गुँपशुत, आकाशया झंगःत व बँय् घिसय् जुइपिं पशुतनापं बाचा ची। सकलें याउँक च्वने फयेमा धकाः जिं धनुष वाण, तरवार व लडाइँ देशं तापाकाबी।
जिं छन्त जिगु विश्वास बहःगुलीं थः कलाः यानातये, अले छं जितः परमप्रभु धकाः म्हसी।”
परमप्रभुं थः प्रजातय्त थथे धकाः लिसः बियादिल, “स्व, जिं छिमित अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं बी! छिमित माक्व हे बी। आवंलि मेपिं जातितय्गु न्ह्यःने छिमित हेस्याके बी मखु।
अय् गुँपशुत, ग्याये मते! छाय्धाःसा मरुभूमिइ च्वंगु ख्यः वाउँसे च्वंगु दु, सिमाय् फल सयावःगु दु! व यःमरिमाय् व दाखमाय् यक्व हे फल सःगु दु।
छिपिं प्वाः जाय्क नयाच्वने दइ। अले छिमिगु लागिं अजू चायापुगु ज्या यानादीम्ह परमप्रभु छिमि परमेश्वयागु नांया छिमिसं प्रशंसा याइ। अले जिमि प्रजा गुबलें मछालपुइका च्वने माली मखु।
परमप्रभुं धयादी, “थज्याःगु दिं वयाच्वंगु दु,” “गुबलय् छिमिके यक्व अन्न बाली दइ, छिमिसं फुक्क छ्व बुँपालेगु ई स्वयाः न्ह्यः हये फइ मखु,” दाखमद्य दय्केगु स्वयाः याकनं दाख सइ। पर्वत व डाँडां क्वहां वयाच्वंगु थें तसकं साःगु दाखमद्य जुइ।
“हे यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत, छिमिसं अगमवक्तातय्त स्याना छ्वल, अले परमेश्वरं छ्वयाहयादीपिं दूततय्त ल्वहँतं कय्का छ्वल। जिं छिमित माखां थः खाचातय्त त्वपुया तः थें गुलि बचय् यायेत स्वये धुन। अय्नं छिपिं मानय् मजू।
अथेसां वय्कलं भिंगु भिंगु ज्या यानाः थः सु खः धकाः क्यना मदीगु मखु। वय्कलं छिकपिन्त स्वर्गं इलय् ब्यलय् वा वय्काः फलफुल व अन्न सय्कादिल। अले छिकपिन्त नयेत्वनेगु बियाः लय्ताय्का तःम्ह नं थ्व हे परमेश्वर खः।”
जिं छिमि पशुतय्गु लागिं ख्यलय् घाँय् बुइकाबी। छिमिसं प्वाः जाय्क नइ व लुधनी।
थ्व संसारय् च्वंपिं तःमि धाय्का च्वंपिन्त अप्वः तःधंछुया जुइ मते धकाः धयाब्यु। इमिगु धनसम्पत्ति सदां दयाच्वनी मखु। उकिं इमित धनसम्पत्तिइ मखु, बरु झीत फुक्कं बियादीम्ह परमेश्वरयाके भरोसा तया च्वँ धकाः धयाब्यु।
परमेश्वरयात छिमिसं क्वात्तुक विश्वास यानाच्वंगुलिं वय्कःयागु शक्तिं छिमित मुक्ति बियादी। दकलय् लिपा थ्व मुक्ति छिमिगु न्ह्यःने खनेदः वइ।