29 छिमिसं थः हे काय् म्ह्याय्पिनिगु ला नयेमाली।
शत्रुतय्सं शहरयात घेरय् याइ, अले अन च्वंपिं मनूतय्त स्यायेत स्वइ। उगु सास्तीया इलय् जिं इमित इमि काय् म्ह्याय्पिनिगु ला नकेबी, अले छम्हय्सिनं मेम्हय्सिगु ला नइ।’
“स्वयादिसँ! हे परमप्रभु, बिचाः यानादिसँ! सुयात छिं थज्याःगु दुःखकष्ट बियादीगु दु धकाः? छु मिसातय्सं थःगु गर्भया फल, व थःम्हं बुइका तःपिं मस्तय्गु ला नयेगु ला? छु पुजाहारीत व अगमवक्तात परमप्रभुया पवित्र देगलय् हे स्याइगु?
क्यातूगु नुगः दुपिं मिसातय्सं थःगु हे ल्हातं थः मस्तय्त नयेगु ज्वरे यात। जि थःमनूतय्गु नाशया इलय् इमि मस्त हे इमिगु नसा जुल।
उकिं छंगु दथुइ मांबौनं थः मस्तय्त व मस्तय्सं थः मां बौयात नइ। छाय्धाःसा जिं छन्त सजाँय बी, अले छिमि म्वानाच्वंपिन्त फसय् छ्यालब्याल यानाबी।
प्वाथय् दुपिं व दुरुत्वंम्ह मचा दुपिं मिसातय्त तसकं सास्ती जुइ।
छाय्धाःसा अज्याःगु दिं नं वइतिनि, गुबलय् मनूतय्सं मचा मदुपिं, मचा बुइके मलंपिं व मचायात दुरु त्वंके मलंपिं धन्यपिं खः धकाः धाइ।
