20 छिमिसं यक्व ज्या याःसां सितिं वनी छाय्धाःसा छिमिगु बुँइ अन्न सइ मखु। अले सिमाय् फल नं सइ मखु।
छं बुँज्या याःसां छन्त वं अन्न बी मखु। छ पृथ्वीइ थाय्बाय् मदय्का उखेंथुखें जुइमाली।”
उकिं एलिया आहाबयाथाय् वन। उबलय् सामरियाय् तच्वकं अनिकाल जुयाच्वंगु खः।
अले तछ्वया पलेसा झाः व छ्वया पलेसा तुघाँय् बुयावयेमा।” अय्यूबया वचन क्वचाल।
वय्कलं लखं लाःगु बुँयात चि दुगु मरुभूमि यानादिल। थ्व धाःसा अन च्वंपिं मनूतय्गु मभिंगु ज्याया कारणं खः।
परमप्रभुं हे छेँ दय्कामदीसा, दय्कीपिन्सं याःगु ज्या सितिं वनी। परमप्रभुं हे शहरया रक्षा यानामदीसा, पालें पिवाच्वंगु सितिं वनी।
हे इस्राएल, परमेश्वर छन्त उद्धार याइम्ह खः, वय्कः ल्वहंधी व छंगु किल्ला थें खः, तर छं परमेश्वरयात ल्वःमंकल। अथे जुयाः छं तसकं बांबांलाःगु सिमात पित अले पिने हःगु दाखमात नं पित,
अले छं व प्यूगु दिनय् तःमा जुयाः मुखू स्वाँ नं ह्वय्की अय्नं ल्वय्यागु दिं व मलनीगु कष्टया दिनय् वयागु बाली नाश जुइ। छुं नं बाली दइ हे मखु। खालि ल्वय्या दिं व स्याःचा जक जुइ।
तर जिं धया, “जिं सितिकं थाकुगु ज्या याना। जिं बलं यानागु ज्या सितिं वन। अय्नं जितः छु दयेमाःगु खः व परमप्रभुया ल्हातय् दु, उकिया इनाम जिमि परमेश्वरयाके हे दु।”
इमिसं छ्व ह्वल, तर कं बुल। इमिसं दुःख सियाः ज्या यात, तर इमित छुं फाइदा मदु। जि तसकं तंम्वयागुलिं इमिगु बाली मदुगु जुयाः इपिं मछाले माल।”
जिं वयागु दक्व लसताया नखःचखः, लय्पतिकंया अमइया नखः, विश्रामबारया दिं – क्वःछिनातःगु फुक्क नखःचखः बन्द यानाबी।
जिं छिमिगु निंतिं पाय्छि इलय् वा वयेकाबी, गुकें यानाः बुँइ बाली सयावइ अले ख्यलय् च्वंगु सिमाय् फल सयावइ।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे यानादीगु मखु ला? मनूतय्सं याःगु ज्या ला मिइ सिँ वांछ्वयेगु थें जक खः, जात जातितय्सं यक्व ज्या याइ तर ज्यालगे जुइ मखु।
निइमुरिया अन्न आशा याःम्हसित झिगू मुरी जक दइगु। दाख तिसीगु थासय् नेय्गू लिटर दाखमद्य काः वःम्हसिनं निइगू लिटर जक काये खनीगु।
जिं पुसा पिना, अले अपोल्लोसं लः बिल, थ्वयात तःमा यानादीम्ह ला परमेश्वर खः।
उकिं छिपिं स्यनावनी धकाः जितः तसकं पीर जुयाच्वन। छिमिथाय् वयाः उलिमछि दुःखकष्ट सियाः जिं ज्या याना थकागु सितिं वनीगु जुल ला?
अले परमप्रभु छिपिं खनाः तंचायाः बुँनं थःगु बाली मबीमा धकाः वय्कलं आकाशं वइगु वा दिकादी, अले परमप्रभुं छिमित बियादीगु भिंगु देशं छिपिं याकनं हे नाश जुयावनी।
छिमि मचाखाचातय्त अले अन्न, सा द्वहं व फैच्वलय्या मस्तय्त सराः लाइ।
क्वःबुइँचातय्सं छिमिगु फुक्क सिमा व अन्न बाली नयाबी।
जिगु तं आः मि च्याःथें च्याये धुंकल। थुकिं पृथ्वीइ च्वंगु फुक्कं भस्म यानाबी। थ्व पातालय् तक न्यनावनी, अले पहाडया हा तकं च्याकाबी।