10 “‘दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी, छेनय् अभिषेकया चिकं लुइ धुंकूम्ह व पुजाहारीया वसः पुंकेत अलग तये धुंकूम्हय्सिनं दुखं च्वनीबलय् सँ मचिसे मच्वनेमाः अले थःगु वसः नं मखुइमाः।
वं थःगु लं खुत। वं थःगु म्हय् भांग्रां भुन। व थः काय्या लागि थुकथं तःन्हु तक दुःखं च्वन।
तर दाऊद थःगु छ्यं त्वपुयाः खालि तुतिं ख्वख्वं जैतून डाँडाय् थहां वन। वनापं दुपिं फुक्क मनूत नं थथःगु छ्यं त्वपुयाः ख्वख्वं च्वय् थहां वन।
अनंलि मोर्दकै जुजुया मू ध्वाखाय् तुं लिहां वन। हामान धाःसा मछाय्काः नुगः पिच्याकाः हथासं थःगु छेँय् लिहां वन।
व फुक्क खँ न्यनाः अय्यूब दन, अले थःगु लं खुत। वं थःगु सँ खात अले बँय् भ्वसुलाः आराधना यानाः
थ्व ला हारूनया छेनय् तयाब्यूगु व वया दारीइ न्ह्यानाः वयागु वसःया गःतां तक थ्यंगु मू वंगु चिकं थें खः।
अनं लिपा अभिषेक याइगु चिकं कयाः वयागु छेनय् प्वंका अभिषेक या।
चिसल्लं जक उंउं हा। सीम्हय्सिगु निंतिं दुखं च्वने मते। छेनय् फेटा हिं अले तुतिइ लाकां न्ह्या, छंगु म्हुतुसि त्वपुइ मते, दुखं च्वनीपिन्सं नइगु मरि नये मते।”
“पुनेयःगु ल्वय् दुम्ह मनुखं खुनातःगु वसः फीमाः, अले वयागु छ्यंयागु सँ भुलुसुलु दंका तयेमाः। वं थःगु म्हुतु त्वपुयाः तःसलं ‘अशुद्ध! अशुद्ध! अशुद्ध!’ धकाः हालेमाः।
अभिषेक जूम्ह व बौया पलेसा दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी जूम्ह पुजाहारीं हे प्रायश्चित यायेगु ज्या यायेमाः, अले पवित्र तुयुगु विशेष कापःया वसः पुनाः यायेमाः।
“‘अभिषेक जूम्ह पुजाहारीं पापयात धाःसा फुक्क मनूतय्त दोष लाःगु जुइ। थथे जूगुलिं वं याःगु पापया निंतिं छम्ह खू मदुम्ह द्वहंचा परमप्रभुया न्ह्यःने पापबलिकथं छायेमाः।
हानं वं अभिषेक यायेगु चिकं ज्वनाः हारूनया छेनय् प्वंकाः वयात शुद्ध यायेत अभिषेक यानाबिल।
अले खलकं द्वं मदुसा वयात हिया बदला काःवःम्हय्सिगु पाखें बचय् यानाः व बिस्युं वंगु शरण बीगु शहरय् हे छ्वयेमाः। अन व पवित्र चिकनं अभिषेक जूम्ह दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी मसीतले च्वनेमाः।
वया मां, वा बौ, वा दाजु, वा किजा, वा तता, वा केहेँ सीसां तबि इमिगु निंतिं वं थःत अशुद्ध मयायेमाः, छाय्धाःसा थः परमेश्वरया निंतिं अलग जूगु चिं वयागु छेनय् दु।
थ्व न्यनाः दकलय् तःधंम्ह पुजाहारीं थःम्हं फिनातःगु लं खुनाः थथे धाल – “थ्वं परमेश्वरयात क्वह्यंकाः खँ ल्हात। थ्वयां अप्वः मेगु दसि हे छु माल? थ्वं परमेश्वरयात क्वह्यंकूगु छिमिसं ता हे ताल।