9 “‘सुंनानं थः मां व बौयात सराः बी, वयात स्याना छ्वयेमाः। थज्याःम्ह मनू तःधंगु अपराधया दोषी खः।
जिमि बौ दाऊदं मसीकं योआबं निम्ह मनू स्याःगुलिं परमप्रभुं वयात सजाँय बियादी। योआबं थः स्वयाः भिंपिं निम्ह स्वजापिं मनूत इस्राएलया सेनापति नेरया काय् अबनेर व यहूदाया सेनापति येतेरया काय् अमासायात तरवारं स्याःगु खः।
“सुनानं थः मां बौयात सराः बिल धाःसा वयात स्याना छ्वयेमाः।
सुनां थः मां बौयात सराः बी, वयागु जीवन खिउँबलय् मत सी थें जुइ।
छथ्वः मनूत थज्याःपिं नं दु, सुनां थः बौयात सराः बियाजुइ, अले थः मांयात गुबलें तःधंकी मखु।
सुनां थः बौयात हेला याइ, अले मांयागु खँयात हेपय् याइ, वयागु मिखा क्वखं क्वानाबी, अले गिद्धं वयात नइ।
वं ब्याज कयाः दां त्याये बीगु अले ब्यूगु स्वयाः अप्वः काइगु। “छु! थज्याःम्ह मनू म्वानाच्वनी ला? व म्वानाच्वनी मखु। वं थ्व फुक्क घच्चाइपुगु ज्या याःगुलिं वयात स्यानाः हे छ्वयेमाः, वयागु हि वयागु हे छेनय् लाइ।
छंके हे इमिसं थः मां बौयात हेला यात, विदेशीतय्त अत्याचार यात, अले मांबौ मदुपिं मस्त व भाःत मदुपिं मिस्तय्त बांमलाःगु व्यवहार यात।
“‘सुनानं मिजं वा मिसां तन्त्रमन्त्रया ज्या यात धाःसा वयात स्याना छ्वयेमाः। वयात ल्वहँतं कय्काः स्यायेमाः। थज्याःम्ह मनू तःधंगु अपराधया दोषी खः।’”
परमेश्वरं धयादीगु दु – ‘थः मां बौयात हनाबना ति। मां बौयात म्हुतु वाइपिन्त स्यानाछ्व।’
अले मनूतय्सं थथे धयाहल – “ज्यू, वयात स्याःगु पाप जिमित व जिमि सन्तानयात हे लायेमा।”
मोशां थथे च्वयातःगु दु – ‘थः मां बौयात हनाबना ति। मां बौयात म्हुतु वाइपिन्त स्यानाछ्व।’
“थः मां बौयात बेइज्जत याःम्ह मनूयात सराः लायेमाः।” अले फुक्कसिनं “आमेन” धायेमाः।
सुं मनू छंगु छेँनं पिहां वंसा वयागु हियागु दोष वयागु हे छेनय् लाइ। व मनूया लागि जिपिं जिम्मेवार जुइ मखु, थ्व वयागु हे दोष जुइ। अले थ्व छेँय् छनापं दुपिं मनूतय्त सुनानं ल्हाः तल धाःसा वयागु हियागु दोष जिमिगु छेनय् लाइ।
यरूब-बालया न्हयेम्ह काय्पिन्त स्याःगु अपराधया सजाँय इमित स्याःम्ह वया दाजु अबीमेलेकयात व वया थः किजापिन्त स्यायेत वयात ग्वाहालि याःपिं शेकेम शहरयापिं मनूतय्त लायेमा धकाः परमेश्वरं थथे यानादीगु खः।