8 “‘धातुया ल्वय् दुम्ह मनुखं शुद्धम्ह मनूयात थुकलं बिल धाःसा वं थःगु वसः हीमाः, अले थःम्हं नं म्वःल्हुइमाः। सन्ध्याकाः ईतक व अशुद्ध जुइ।
छिपिं थःम्हं थःत सिलाः शुद्ध या। जिं खनागु पाप ज्या छिमिसं यायेगु त्वःताछ्व। मभिंगु ज्याखँ त्वःति।
“‘थुमिगुपाखें छिपिं अशुद्ध जुइ। सुनां थुमिगु सीम्ह थी, व सन्ध्याः ईतक अशुद्ध जुइ।
“‘सुनां धातुया ल्वय् दुम्ह मनूयात थी, वं थःगु वसः हीमाः, अले थःम्हं नं म्वःल्हुइमाः, सन्ध्याकाः ईतक व नं अशुद्ध जुइ।
“‘व सल गइबलय् फ्यतुइगु फुक्क अले व च्वंगु थाय् नं अशुद्ध जुइ।
अशुद्धम्ह मनुखं न्ह्यागु हे थ्यूसां व अशुद्ध जुइ। अले व थ्यूगु खँ मेम्हय्सिनं थिल धाःसा व नं सन्ध्याकाः इलय् तक अशुद्ध जुइ।”
परमेश्वरया लिक्क वा, अले वय्कः नं छिमि लिक्क झायादी। हे पापीत, छिमिसं थःगु ल्हाः सिलाछ्व। हे दोमन यानाजुइपिं, छिमिसं थःगु नुगःयात शुद्ध या।
न्हापा हे दोषी ठहरय् जूपिं गुम्हं गुम्हं मनूत छिमिगु पुचलय् मसीक दुहां वःगु दु। इमिसं परमेश्वरयात मानय् मयाः। वय्कलं बियादीगु दया मायायात इमिसं मभिंगु ज्याय् छ्यलाच्वंगु दु। अले येशू ख्रीष्टयात छम्ह हे जक प्रभु व मालिक खः धकाः नं इमिसं मानय् मयाः।