20 “‘व द्यंगु थाय् व फ्यतूगु फुक्क थाय् अशुद्ध जुइ।
छुं जुयाः छं पुले मफुत धाःसा छ द्यनेगु लासा तकं थनायनी।
थुकिं छन्त व्यभिचारी मिसातय्पाखें बचय् याइ, मभिंपिं मिसातय्गु पिचुगु खं तापाक तइ।
छुं नं पलेसा व बं पुलाः वयात ह्यय्के फइ मखु।
व हे मिसा गुम्ह छगू स्वःतिपाँय् थें खः, वयात जिं सीगु स्वयाः नं खायुगु लुइका। वयागु नुगः जाः अले वयागु ल्हाः धाःसा सिखलं चिनातःगु थें खः। सु मनुखं परमेश्वरयात लय्ताय्की, व बचय् जुइ तर पापीयात वं स्वःतिपाँय्लय् क्यंकी।
“‘सुं मिसा थीमत्यः जुइबलय् व न्हय्न्हु तक अशुद्ध जुइ। सुनानं वयात थिल धाःसा सन्ध्याकाः ईतक व अशुद्ध जुइ।
सुनां वयागु लासा थी, वं थःगु वसः हीमाः, थःम्हं नं म्वःल्हुइमाः, अले व सन्ध्याकाः ईतक अशुद्ध जुइ।
मूर्ख जुइ मते, “मभिंपिं लिसे बुला जूसा भिंपिं नं स्यनावनी।”
