45 “पुनेयःगु ल्वय् दुम्ह मनुखं खुनातःगु वसः फीमाः, अले वयागु छ्यंयागु सँ भुलुसुलु दंका तयेमाः। वं थःगु म्हुतु त्वपुयाः तःसलं ‘अशुद्ध! अशुद्ध! अशुद्ध!’ धकाः हालेमाः।
रूबेनं लिहां वयाः तुंथिइ स्वःबलय् योसेफयात अन मखनाः वं थःगु लं खुत।
तामारं थःगु छेनय् नउ तल अले थःम्हं फिनातःगु लंजग्वः दुगु भान्तां लं खुनाः ल्हातं थःगु ख्वाः त्वःपुयाः ख्वख्वं पिहां वन।
सामरियाया ध्वाखा पिने प्यम्ह छेंगूया पुनेयःगु ल्वय् दुपिं मनूत दु। इमिसं थवंथः धाल, “झीपिं थन मसीतले छाय् च्वनाच्वनेगु?
व फुक्क खँ न्यनाः अय्यूब दन, अले थःगु लं खुत। वं थःगु सँ खात अले बँय् भ्वसुलाः आराधना यानाः
उकिं जिं थःत क्वह्यंकाः स्वया, अले धू व नउलय् च्वनाः पस्ताय् चाये।”
जिं थःगु अपराध मानय् याये, अले जिगु पाप न्ह्याबलें जिगु हे न्ह्यःने दु।
स्वः, जि बूबलय् हे पापी खः। मांया प्वाथय् दुबलय् निसें पापं जाःम्ह खः।
हुँ, थनं हुँ, कैदं पिहां हुँ, छुं नं अशुद्धगु थलबल थी मते! हे परमप्रभुया थल ज्वनीपिं, अनं पिहां वा, अले थःत शुद्ध या!
अले जिं धया, “धिक्कार जितः! जि नाश जुइन। छाय्धाःसा जिगु म्हुतुं पिहां वःगु फुक्क खँ अशुद्ध खः। अले जि अशुद्ध म्हुतु दुपिं मनूतलिसें च्वंच्वनागु दु। तर जिं थःगु हे मिखां दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु जुजुयात खनागु दु।”
जिपिं सकलें अशुद्ध मनूत थें जूगु दु, अले झीगु फुक्क धर्मया ज्या भ्वाथःगु कापः थें खः। जिपिं फुक्कं सिमाहः थें गनावनी अले जिमिगु पापं जिमित फसं थें पुइकायंकी।
झीपिं थःगु लज्यां ग्वतुलेनु। झीगु हेलां झीत त्वपुइमा। थः परमप्रभु परमेश्वरया विरोधय् झीसं व झी पुर्खातय्सं पाप याना वयाच्वनागु दु, थःगु ल्याय्म्हबलय्निसें थौं तक झीसं थः परमप्रभु परमेश्वरयागु आज्ञा पालन यानागु मदु।”
थ्व न्यनाः जुजु व वया ज्याकःमित न ग्या हे ग्यात न इमिसं वसः खुत।
मनूतय्सं तसलं हालाः इमित धाइ, “हुँ, हे अशुद्धपिं! तापाक हुँ, जिमित थीमत्यः!” इपिं बिस्युं जूबलय् अले चाचाःहिलाः जूबलय् जात जातियापिं मनूतय्सं थथे धाल, “आवंनिसें इपिं झीनापं थन च्वने फइ मखुत।”
चिसल्लं जक उंउं हा। सीम्हय्सिगु निंतिं दुखं च्वने मते। छेनय् फेटा हिं अले तुतिइ लाकां न्ह्या, छंगु म्हुतुसि त्वपुइ मते, दुखं च्वनीपिन्सं नइगु मरि नये मते।”
उबलय् जिं यानागु थें छिमिसं याइ। छिमिसं थःगु म्हुतुसि त्वपुइ मखु, दुखं च्वंपिन्सं नइगु मरि छिमिसं नइ मखु।
नुगः मछिंकाः थःगु वसः मखु, तर थःगु नुगः खुनाः परमप्रभु थः परमेश्वरपाखे लिहां वा, छाय्धाःसा वय्कः दया व माया क्यनादीम्ह, तं क्यनेत हथाय् मचायादीम्ह, अले सदां दयामाया यानादीम्ह, अले थःगु सजाँय पनेत न्ह्याबलें तयार जुयादीम्ह खः।
अले मोशां हारून व वया काय्पिं एलाजार व ईतामारयात धाल, “छिमिसं थःपिनिगु सँ भुलुसुलु दंका तये मते, अले लं खुइ मते। मखुसा छिपिं सी, अले फुक्क मनूतलिसे परमप्रभु तंम्वयादी। छिमि थःथितिपिं इस्राएलया फुक्क मनूत धाःसा परमप्रभुया मिं सीपिनिगु निंतिं ख्वयेमाली।
व मनू ल्वगि व अशुद्धम्ह खः। वयागु छेनय् दुगु घाःया हुनिं पुजाहारीं वयात अशुद्ध थहरय् याइ।
“‘दकलय् तःधंम्ह पुजाहारी, छेनय् अभिषेकया चिकं लुइ धुंकूम्ह व पुजाहारीया वसः पुंकेत अलग तये धुंकूम्हय्सिनं दुखं च्वनीबलय् सँ मचिसे मच्वनेमाः अले थःगु वसः नं मखुइमाः।
दर्शन खनीपिं मनूत लज्या चाइ, अले ज्वखना स्वइपिनिगु ख्वाः ह्याउँसे च्वनी। इपिं सकसिनं थःगु ख्वाः त्वपुइ, छाय्धाःसा इमित परमेश्वरपाखें लिसः दइ मखु।”
“इस्राएलीतय्त छेंगूयागु पुनेयःगु ल्वय् दुपिं, धातुया ल्वय् दुपिं व सीम्ह थियाः अशुद्ध जूपिं दक्वसित छाउनीं पितिनाछ्व धकाः उजं ब्यु।
छगू गामय् थ्यनी थें च्वंकाः वय्कलं झिम्ह कोह्रितय्त नापलात। इमिसं तापाकं हे दनाः
अथे जाः जाय्क न्या क्यंगुलिं सिमोन अले व नाप दुपिं मनूत फुक्क अजू चाल, नापं ग्या नं ग्यात। अय्जूगुलिं सिमोन पत्रुसं येशूयागु पालिइ भ्वपुयाः थथे धाल – “प्रभु, छि जिथासं झासँ, जि पापीम्ह मनू खः।”