20 “‘पपू दुपिं तुतिं चुइपिं कीत फुक्क छिमिगु लागिं घच्चाइपुपिं खः।
जीवनय् थःत यःगु फुक्क खँ धायेफु धकाः जुइपिं मनूतपाखें जितः बचय् यानादिसँ। इमिगु लागिं छिं मुंकातयादीगु दुःखं इमित सजाँय बियादिसँ। अज्याःगु सजाँय इमि सन्तान तकयात यक्व दयेमा, अले इमि छय्-छुइपिनिगु लागिं नं छुं ल्यनेमा।
पपू दुपिं तुतिं चुइपिंलय् नं तिंन्हुयेत तुतिइ स्वापु दुपिं कीत धाःसा नये ज्यू।
पपू दुपिं घिसय् जुयाः जुइपिं फुक्क कीत छिमिगु लागिं घच्चाइपुपिं खः।
प्यपां चुयाः जुइपिं मध्ये पन्जांया बलं जुइपिं फुक्क पशु छिमिगु निंतिं अशुद्ध खः। सुनांनं इमिगु सीम्ह थी, व सन्ध्याः ईतक अशुद्ध जुइ।
“सुनानं निम्ह मालिकयागु सेवा याये फइ मखु, छाय्धाःसा वं छम्ह मालिकयात अप्वः यय्कूसा, मेम्ह मालिकयात यय्की मखु। वं छम्हय्सिनं धाःथें याःसा मेम्हय्सिनं धाःगु खँ न्यनी मखु। अथे हे छिमिसं परमेश्वर व धन निगूयां सेवा याये फइ मखु।
वं धाल – “अथे जुइ मखु, प्रभु। जिं ला गुबलें हे शुद्ध मजूगु व नये मज्यूगु मनयानि।”
अले पपू दुपिं फुक्क कीचात छिमिगु लागि अशुद्धपिं खः उपिं नये मते।
डेमास थ्व संसारयात माया यानाः जितः त्वःताः थेसलोनिकाय् वने धुंकल। क्रेसेन्स गलातियाय् वन, तीतस दलमातियाय् वन।
थुमिसं ला थःम्हं हे मस्यूगु खँय् ब्वः बियाजुइ। स्वभावं हे थुपिं पशुत थें खः। अले थुकिं यानाः हे इपिं नाश जुयावनी।
मिलय् जुयाच्वंपिन्त फाइपिं थुपिं हे खः। थुमिसं थःत यःथें याना जुइ। थुमिके परमेश्वरयागु आत्मा दइ मखु।