19 अले हारूनं मोशायात धाल – “थौं हे इमिसं थःगु पापबलि व होमबलि परमप्रभुया न्ह्यःने छाल। अले थौं हे जितः आपत जुल! जिं थौं पापबलि नःगु जूसा छु परमप्रभु लय्ताइ ला?”
परमप्रभुं थथे धयादी, “छिमिसं छाःगु यक्व बलिदान जिगु निंतिं छु ज्यालगय् जुल?” जितः फैतय्गु होमबलि व लहिनातःपिं ल्ह्वंपिं पशुतय् दाःया होमबलि नं जितः मयः। द्वहं, चीधिकःम्ह भ्याःचा व दुगुचाया हि जितः माःगु मदु।
छिमिसं प्रार्थनाय् ल्हाः ल्ह्वनीबलय् जिं छिमित स्वये मखु। छिमिसं न्ह्याक्व प्रार्थना याःसां जिं न्यने मखु छाय्धाःसा छिमिगु ल्हाः हिया हिं जाःगु दु।
इपिं अपसं च्वंसां जिं इमिगु सः न्यने मखु। इमिसं होमबलि व अन्नबलि छाःसां जिं व नालाकाये मखु। उकिया पलेसा जिं इमित तरवार, अनिकाल व महामारीं नाश याये।”
जितः शेबां हःगु गुँगू व तसकं तापाकं हःगु नस्वाःगु तिंकथि छाय् माल? छिमिगु होमबलि जिं काये मखु। छिमिगु बलिदानं जि लय्ताये मखु।”
इमिसं परमप्रभुयात दाखमद्य व मेमेगु बलि छाये फइ मखु, न इमिसं छाःगु बलिं वय्कः लय्ताइ। इमिसं छाःगु बलि ला सीपिं मनूतय्गु निंतिं दुःखं च्वनीपिन्त बीगु मरि थें जुइ, व नइपिं सकलें अशुद्ध जुइ, थ्व नसा इमिगु थःगु हे निंतिं जुइ, व परमप्रभुया देगलय् छायेयनी मखु।
थ्व खँ न्यनाः मोशाया मन च्वन।
अनंलि हारूनं होमबलिया पशु स्यात, वया काय्पिन्सं हि वयागु ल्हातय् बिल, अले वं थुकियात वेदीया जःखः छ्वाकल।
अनंलि वेदीया न्ह्यःने वयाः हारूनं थःगु निंतिं पापबलिया द्वहंचा स्यात।
हाकनं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, “हे पुजाहारीत! छिमिसं जिगु वेदीइ ज्याख्यलय् मदुगु मि मच्याकेत छिपिं मध्ये छम्हय्सिनं देगःयागु लुखा तिना ब्यूसा ज्यूनि। जि छिपिं खना लय्मताः छिमिगु ल्हाःया देछा काये नं मखु।”
छिमिसं थथे नं धाइ, ‘ओह! थुपिं गुलि दिक्क चाइपुगु बलि खः।’ छिमिसं उकियात हेला यात, अले बांमलाःगु व्यवहार यात। छिमिसं घाःपाः जूम्ह, खुत्यां काःम्ह व ल्वगि पशु हयाः जितः छाइ। छु जिं थज्याःगु देछा छिमिगु ल्हातं कायेगु ला?” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
हानं छिमिसं थथे नं याइ – परमप्रभुयागु वेदीइ छिमिसं ख्वबि बाः वय्की, छिपिं ख्वइगु अले विलाप याइगु, छाय्धाःसा छिमिसं छाये हःगुयात वय्कलं वास्ता यानादी मखु अले उकियात लय्तायाः कयादी नं मखु।
अले अन हे छिमिसं व छिमि छेँजःपिन्सं परमप्रभु छिमि परमेश्वरया न्ह्यःने नयेत्वनेगु याइ। छिमिसं यायेगु फुक्क ज्याय् लसता हनी, छाय्धाःसा परमप्रभु छिमि परमेश्वरं छिमित सुवाः बियादीगु दु।
दुखं च्वनाबलय् जिं पवित्र ब्वतिं छुं नयागु मदु। अले अशुद्ध जूबलय् उकिं छुं लिकयागु मदु, अले उकिं छुं सिनावंपिन्त छायागु मदु। छिं आज्ञा बियादीगु फुक्क खँ जिं यानागु दु।
प्रभुयाके न्ह्याबलें लय्ताया च्वँ। जिं हानं धाये – “लय्ताया च्वँ।”
वय्कलं मेपिं दकलय् तःधंपिं पुजाहारीतय्सं थें न्हियान्हिथं थःगु व मेपिनिगु पापयागु निंतिं बलि बियाच्वने माःगु मदु, छाय्धाःसा थःत लः ल्हानादीबलय् हे वय्कः सदांया निंतिं छकलं बलिदान जुइ धुंकल।
न्हापांगु पाल दयाच्वंतले महा-पवित्रगु थासय् दुहां वनेगु लँ चाइ मखु धकाः पवित्र आत्मां क्यनादीगु दु।