8 दासतय्सं जिमित शासन याइ, जिमित इमिगु ल्हातं त्वःतकीपिं सुं हे मदु।
अले वं धाल, “कनानयात सराः लायेमा। व थः दाजुकिजाया दासया नं दास जुइ।”
थ्व खँ न्यनाः होरोनी सन्बलत, अम्मोनी हाकिम तोबिया व अरबी गेशेमं जिमित गिजय् यात, अले जिमित क्वह्यंकाः थथे धाल, “थ्व छिमिसं छु यानाच्वनागु? छु छिमिसं जुजुलिसें विद्रोह यायेगु ला?”
अय्नं जि स्वयाः न्हापायापिं राज्यपालतय्सं मनूतय्त क्वत्यलातःगु खः। अले इमिके मरि, दाखमद्य, अले थुपिंनापं पिइगू शेकेल वहः काइगु। इमि च्यःतय्सं नं मनूतय्त अत्याचार याःगु खः। अय्नं जिं थथे मयाना, छाय्धाःसा जि परमेश्वर खनाः ग्याः।
खःला जि छुं दोष मदुम्ह खः, अले छिगु ल्हातं सुनानं जितः बचय् याये फइ मखु धकाः छिं स्यू।
वया मस्त गुबलें सुरक्षित जुइ मखु। अदालतय् इमित क्वत्यकेबीगु। अदालतय् इमित बचय् याइपिं सुं मदुगु जिं खना।
हे परमेश्वरयात ल्वमंकीपिं न्यँ, छिमिसं जितः वास्ता मयाः। जिं छिमित कुचा कुचा थलाः बी। छिमित बचय् याइपिं सुं हे दइ मखु।
मखुसा सिंहं थें इमिसं जितः चिचित्याइ। जितः सुनानं बचय् याये मफयेक इमिसं कुचा कुचा थली।
दास जुजु जूगु, मूर्ख मनुखं प्वाः जायेक नये खंगु,
जि हे परमेश्वर खः अले सदां दयाच्वनी। जिगु ल्हातं सुनानं छिमित छुतय् याये फइ मखु। जिं ज्या यायेबलय् सुनां उकियात हीके फइ?”
वया प्रेमीतय्गु न्ह्यःने जिं लं त्वकाः पचिंनांगा यानाबी, सुनानं वयात जिगु शक्तिं बचय् याये फइ मखु।
आवंलि जिं देशय् च्वंपिं सुयातं हे दया याये मखुत,” परमप्रभुं धयादी। “जिं मनूतय्त छम्हय्सित मेम्हय्सिगु विरोधी यानाबी। अले इमित इमि शासकतय्गु ल्हातिइ तयाबी। इमिसं देशयात क्वत्यली। अय्नं जिं थ्वयात इमिगु ल्हातिं बचय् याये मखु।”
छिमिगु दथुइ च्वनिपिं परदेशीत छिपिं सिबें च्वय् च्वय् थाहांवनी अय्नं छिपिं क्वय् क्वय् कुहां वनी।