13 अय्सां थ्व धाःसा वया अगमवक्तातय्गु पाप व वया पुजाहारीतय्गु अधर्मया कारणं जूगु खः। इमिसं शहर दुने धर्मी मनूतय्गु हि बाः वय्कल।
अले परमप्रभुं जितः धयादिल, “उपिं अगमवक्तातय्सं जिगु नामय् फताहा अगमवाणी ल्हानाच्वंगु दु। जिं इमित छ्वयागु मखु वा ल्ययागु मखु वा इपिंलिसें नवानागु मदु। इमिसं ला मखुगु दर्शन, अगमवाणी, ज्वखना, मूर्ति पुजा व धोखाया खँया अगमवाणी ल्हानाच्वंगु दु।
“यक्व न्हापा हे छं थःगु जुवा त्वःथुल, सिखःयात चफ्फुनाबिल, अले धाल, जिं छिगु सेवा याये मखुत। धात्थें फुक्क डाँडा डाँडाय् व फुक्क वाउँगु सिमाया क्वय् व वेश्या थें क्वछुल।
“छिमि मनूतय्त मफतय् जिं सजाँय बिया, भिंकेगु जिगु शिक्षायात इमिसं नाला मका। क्वाप्प नइम्ह सिंहं थें छिमि अगमवक्तातय्त छिमिसं स्याःगु दु।
अगमवक्तातय्सं मखुगु अगमवाणी यानाच्वंगु दु, पुजाहारीतय्सं इमिगु थःगु हे अधिकारं शासन यानाच्वंगु दु, जिमि मनूतय्सं थथे जुइगु हे यय्की। तर लिपतय् छिमिसं छु यायेगु?”
“दक्कलय् चिधंम्हंनिसें दक्कलय् तःधंम्ह तक फुक्कं लोभी जूगु दु। अगमवक्तात व पुजाहारीत सकसिनं ध्वंलायेगु ज्या याइगु।
छंगु अगमवक्तातय्सं खंगु दर्शनत सत्य मखुगु व छुं हे मूं मवंगु खः। इमिसं छंगु अधर्म क्यना मब्यू, मखुसा छन्त ज्वनाः बेबिलोनय् मयंकीगु। इमिसं छंगु निंतिं खंगु दर्शन सत्य मखुगु व अलमल यायेत जक खः।
छिमिसं थ्व शहरय् यक्व मनूत स्याःगु दु, थुकिया चुक स्याःपिं मनूतय्गु सीम्हं जाय्कूगु दु।
वया शासकतय्सं मभिंगु ग्वसाः ग्वयाच्वंगु दु इपिं शिकारयात काचाकुचु याइपिं सिंह थें गर्जय् जुयाः च्वंगु दु। इमिसं मनूतय्त नल, इमिसं मू मू वंगु सामान लुतय् यात, अले अनच्वंपिं यक्व मिस्तय्त भाःत मदुपिं यानाब्यूगु दु।
“छिमिसं थुकथं ‘जिपिं अगमवक्तातय्त स्याःपिनि सन्तान खः’ धकाः थःपिन्सं हे साक्षी बिल।
छिकपिनि तापाःबाज्यापिन्सं अगमवक्ता सुयात जक दुःख मब्यूगु दु? धर्मीम्ह मनू झायादी तिनि धकाः धाःपिन्त नं इमिसं स्याना छ्वल। आः व हे धर्मीम्ह मनूयात नं छिकपिन्सं दुःख जक बियाः मगानाः धोखा बियाः स्यानाबिल।