1 लुँ मथिना वने धुंकल! भिंगु लुँ तक नं बुलुया वने धुंकल। पवित्र थाय्यागु मू तूगु ल्वहंत चुक चुकय् वांछ्वयातःगु दु!
स्वःसा, विश्वास याये बहःजूगु शहर आः गथे छम्ह वेश्या थें जुल! न्याय व धार्मिकतां जाःगु शहर तर आः स्याइपालिपिन्सं जाःगु दु!
अय् सुथय्या नगु, लुजःया काय्, छ स्वर्गं कुतुं वःगु खः! फुक्क जाति जातितय्त नाश यानातःम्ह आः ला बँय् कुतुंवन!
वं परमप्रभुया देगः, जुजुया दरबार, व यरूशलेमया फुक्क छेँ मिं नकाबिल। वं ततःखाःगु फुक्क छेँ मिं नकाबिल।
पाः च्वनीगु ई शुरु जुइबलय् दनाः चान्हय् हा! परमप्रभुया न्ह्यःने हे छंगु नुगः लः थें प्वंकि। गल्लि गल्लिइ नयेपित्यानाः मूर्च्छा जुयाच्वंपिं मस्तय्गु प्राण म्वाकेगु निंतिं थःगु ल्हाः वय्कःपाखे ल्ह्वँ।
“अय् सीमानिम्ह मनू, इस्राएलया घराना जिगु निंतिं धातुयागु कसर थें जूगु दु, इपिं सकलें भट्टीइ दुगु सिजः, टिन, नँ व म्हः थें जुल। इपिं ला वहःयागु कसर थें जुइ धुंकूगु दु।
“अथे जुयाः जिं सामरियायात ल्वहंया कुचाकाचाया द्वँ दय्काबी, अले दाखया क्यब दय्काबी। जिं उकिया ल्वहंत ब्यासिइ वांछ्वयाबी। अले उकिया जग प्वलाबी।
अले वय्कलं धयादिल – “बांलाक स्वयाच्वँ। जिं छिमित खःगु खँ धाये – थ्व फुक्क दुना वनाः ल्वहं छगः नं दइ मखुत।”
वय्कलं लिसः बियादिल – “छु छिमिसं थ्व ततःखागु छेँ खना ला? थुपिं फुक्कं दुना वनाः ल्वहं छगः नं दइ मखुत।”