62 चच्छि न्हिच्छिं हे जिमि शत्रुतय्सं जितः मभिंकाः खुसखुस खँ ल्हानाः जुइगु।
इमिसं नवाइगु सर्पं न्याःगु थें खः। इमिगु म्हुतुइ बिख दुम्ह सर्पयागु बिख दइ। सेला
इमिगु म्हुतुइ पाप दु इमिगु खँ पापं जाः इपिं इमिगु हे घमण्डया जालय् लायेमा। छाय्धाःसा इमिसं सराः बीगु व मखुगु खँ ल्हानाजुइगु यानाच्वन।
इमिसं म्हुतु ल्हाना जूगु व ख्याच्वः बियाजूगु न्यनादिसँ। इमिगु मे तरवार थें ज्वः। उमिसं धयाजुइ, “सुं दु ला न्यनीपिं?”
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
उकिं अगमवाणी यानाः इमित धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – इमिसं छिमित फुक्क थासं हमला यात अले लित्तुलित। अथे जुयाः छिपिं मेगु ल्यं दुगु जातितय्गु अधीनय् लात, अले छिमि प्यखेरं च्वंपिं मनूतय्सं छिमित हेस्यात अले छिमित क्वह्यंकल।