31 छाय्धाःसा परमप्रभुं मनूतय्त न्ह्याबलेंया निंतिं वान्छ्वयादी मखु,
बँय् वानाः मदयावंगु लः थें झीपिं नं छन्हु सिनावने मानि, तर परमेश्वरं प्राण कयादी मखु। बरु वय्कःपाखें मनूत तापानाः मवनेमा धकाः वय्कलं उपाय पिकयादी।
थुकिं यानाः हे जिं दाऊदया सन्तानतय्त क्वह्यंकेबी, तर न्ह्याबलेंया लागि मखु।’ ”
“परमेश्वरं झीत सदांया निंतिं हे त्वःतादी ला? वय्कलं आः जितः गुबलें हे दया यानादी मखुत ला?”
परमप्रभुं थः प्रजायात त्वःतादी मखु, परमप्रभुं थःम्हं ल्ययादीगु जातियात त्वःतादी मखु।
वय्कलं थः प्रजायात सजाँय बीत देशं पितिना छ्वयादी। पुर्बं क्वाःगु फय् वइगु दिनय् थें थःगु तच्वःगु तमं वय्कलं इमित बिसिकेछ्वल।
जिं न्ह्याबलें दोष बियाच्वने मखु, जि न्ह्याबलें तंम्वयाच्वने मखु, गुकिं यानाः जिं थम्हं दय्कागु मनूतय्गु नुगः जिं यानाः क्वतुं मवनेमा।
परमप्रभुं थथे धयादी, “च्वय्यागु आकाश नापय् याये फःसा जक अले क्वय्यागु पृथ्वीया जग माला लुइके फःसा जक इमिसं याःगु फुक्क खँया निंतिं जिं इस्राएलया सन्तानयात त्वःताबी।”
जिं इपिं लिसे न्ह्याबलेंया निंतिं बाचा चिने। इमिगु भिं जुइगु ज्या यायेगु जिं गुबलें त्वःते मखु। इपिं जिपाखें फस्वया मवनेमा धकाः जिं जिगु भय इमिगु मनय् तयाबी।
“थुपिं मनूतय्सं जिं ल्ययागु निगू राज्ययात जि, परमप्रभुं त्वःतूगु दु धकाः धयाच्वंगु छं मस्यू ला? अथे जुयाः थुमिसं जि मनूतय्त तसकं मयय्कीगु अले इमित छगू जाति खः धकाः मानय् मयाः।
छि थें ज्याःम्ह परमेश्वर सु दु? गुम्हय्सिनं अधर्म क्षमा यानादी, अले ल्यंदुपिं थःमनूतय्गु पाप क्षमा यानादी? छि सदां तंचायादी मखु, तर दयामाया यायेत छितः यः।
परमप्रभुं थथे धयादी, “अश्शूरीत बल्लाःसां व ल्याखय् यक्व दःसां इमित नाश याइ अले मदयावनी। अय् यहूदा, जिं छन्त दुःख बियागु दु, अय्सां आः हाकनं छन्त दुःख बी मखुत।
थःगु तःधंगु नांया कारणं परमप्रभुं छिमित त्वःतादी मखु, छाय्धाःसा वय्कलं छिमित थः प्रजा यायेगु क्वःछिनादीगु दु।