29 वं थःगु ख्वाः बँय् तक क्वछुकेमा, उकी भचा आशा दये फु।
तर आपत जूबलय् वं परमप्रभु थः परमेश्वरयाके ग्वाहालि फ्वन, अले व वया पुर्खातय् परमेश्वरया न्ह्यःने क्वमिलु जुल।
जिगु म्ह त्वपुयेत जिं भांग्रा सुया, जिगु थःगु कपाः धुलय् थुना।
“जि थें ज्यालगय् मजूम्हय्सिनं छितः छु लिसः बीगु? जिं थःगु ल्हाः थःगु म्हुतुइ तये।
थुकथं छंगु लिपाया आशा दु,” परमप्रभुं धयादी। “छं काय्म्ह्याय्पिं इमिगु थःगु हे देशय् लिहां वइ।
छं याःगु फुक्क ज्याया निंतिं जिं प्रायश्चित यायेबलय् छं व फुक्क लुमंकी अले छ लज्या चाइ, छं लज्यां गुबलें थःगु म्हुतु चाय्की मखु, परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।’”
सुनां स्यू- वय्कलं थःगु सजाँय पनादी ला? अले सराःया पलेसा आशिष बियादी ला? परमप्रभु छिमि परमेश्वरयात छिमिसं छायेत माःगु अन्नबलि व त्वँसाबलि बियादी ला?
सुनां स्यू– परमेश्वरं थःगु मन हीकादी ला, अले तं क्वलाकाः झीत बचय् यानादी ला?”
हे पृथ्वी च्वंपिं क्वमिलुपिं मनूत, छिपिं परमप्रभुया उजं मानय् याइपिं, परमप्रभुयात माला स्व। धार्मिकता माला स्व, क्वमिलु जुइगु स्व। सके परमप्रभुया तंया दिनय् छिपिं बचय् जुइ फइ।
“कर काइम्ह मनुखं धाःसा तापाकं हे दनाः स्वर्गय् तकं थस्वये मफयाः नुगः मछिंकाः थथे धाल – ‘परमेश्वर, जि पापीयात दया यानादिसँ।’”
आः झीसं थ्व खँ सिल, व्यवस्थाय् च्वया तक्व फुक्कं व्यवस्था पालन याःम्हय्सित जक धयातःगु खः। अय्जूगुलिं सुनानं छुं धाय्थाय् मदु। जिं हानं धाये – संसारयापिं फुक्क मनूत परमेश्वरया न्ह्यःने दोषी ठहरय् जुइ धुंकल।
