झीपिं सकलें भालुत थें हाली। अले सुकुभत्तुं थें तसकं विलाप याइ। झीसं न्याय फ्वनी तर सुयातं नं व दइ मखु, मुक्तिया लँपु मालाच्वनी तर व झीपिंपाखें तापाक्क हे दु।
मरुभूमियागु फुक्क नांगा डाँडाय् नाश याइपिं थाहां वःगु दु। परमप्रभुयागु तरवारं देशयागु छगू कुन्चांनिसें मेगु कुन्चा तक नाश याइ, अले सुं नं सुरक्षित जुइ मखु।