11 वय्कलं जितः लंनिसें लुत्तुलुया यंकल, अले जितः कय्पुयाः घाःया घाः जूम्ह यानादिल। वय्कलं जितः ग्वाहालि मदुम्ह यानादिल।
तर हे परमेश्वर, छिं जितः त्यानुकादीगु दु। छिं जिगु फुक्क परिवारयात सखाप यानादीगु दु।
उकिं जि निराश जुयागु दु, जिगु नुगः ख्वःगु दु।
हे परमेश्वरयात ल्वमंकीपिं न्यँ, छिमिसं जितः वास्ता मयाः। जिं छिमित कुचा कुचा थलाः बी। छिमित बचय् याइपिं सुं हे दइ मखु।
सियोनया मू ध्वाखा ध्वाखाय् ख्वःसः जक जुइ अले मनू सीगुलिं नुगः मछिंका बँय् फेतुनाच्वम्ह मिसा थें फुक्क शहर झिजांमिजां दनी।
परमप्रभुं धयादी, “जिं इमिगु विरोधय् प्यंगूकथंया नाश छ्वये। स्यायेत तरवार, इमिगु सीम्ह लुत्तुलुया यंकेत खिचात, नयेत व नाश यायेत झंगःपन्छि व जंगली पशुत।
अले जिं थ्व शहरयात तहसनहस यानाः हेस्याइगु खँ यानाबी। शहर तहसनहस जूगु खनाः अनं जुयाः वये वने याइपिं सकलें वातां जुइ अले हेस्याइ।
‘थ्व देश मनूत वा पशुत च्वने मफइगु मरुभूमि थें जुइ अले थ्व देश बेबिलोनीतय्गु ल्हातय् लाइ धकाः मनूतय्सं धयाच्वंगु दु।’ तर हाकनं छकः मनूतय्सं थ्व देशय् बुँ न्याइ।
उकिं जंगलं छम्ह सिंह वयाः इमित स्यानाबी, सुख्खा इलाकां छम्ह गुँखिचा वयाः इमित नाश याइ, छम्ह चितुवा इमिगु शहरया लिक्क पियाच्वनी, अनं सुं पिहां वःसा वयात कुचा कुचा याइ, छाय्धाःसा इपिं तसकं विद्रोही जुल, इमिगु अधर्म यक्व दु।
हे यरूशलेम, चेतय् जु, मखुसा जि छपाखें लिहां वने, अले जिं छंगु देश झिजांमिजां यानाबी, अन सुं मनूत च्वनी मखु।”
“वय्कलं स्वर्गं जिगु क्वँय् दुने मि कुर्का दिल, व मि जिगु दुने छ्वल। वय्कलं जिगु तुतिया लागि जाः तयादिल, अले जितः लितछ्वयादिल। वय्कलं जितः सुनसान यानाः त्वःतादिल अले न्हिच्छि हे बम्लाकादिल।
हमला यायेत पियाच्वंम्ह भालू व सुलाच्वंम्ह सिंहं थें
“जितः उकियागु अर्थ थुकथं थुइकल, ‘व प्यम्हम्ह जन्तु पृथ्वीइ पलिस्था जुइगु प्यंगूगु राज्य खः। थ्व हे राज्य मेगु फुक्क राज्य स्वयाः पाइ। वं फुक्क पृथ्वीयात नयाबी अले उकियात न्हुयाः धू यानाबी।
“वा! झीपिं परमप्रभुपाखे लिहां वनेनु। वय्कलं झीत कुचा कुचा यानादीगु दु, अय्नं वय्कलं झीत लंकादी। वय्कलं घाः यानादीगु दु, अय्नं वय्कलं झीगु घालय् मलमपति तयादी।
यक्व जात जाति व यक्व मनूतय् दथुइ याकूबया ल्यंदुपिं मनूत जंगलय् च्वंपिं पशुतय्गु दथुइ सिंह थें अले फैतय्गु दथुइ च्वंम्ह ल्याय्मम्ह सिंह थें जुइ। इमिसं थुखे उखे वनाः झाताझिति यानाः जुइ, अले इमित सुनानं बचय् याये फइ मखु।
आवंनिसें छिमिगु छेँ छिमित हे त्वःताथके।
ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वख्वं छेनय् धू बुतुबुलाः नुगः मछिंकाः इपिं थथे धकाः हाल – “धिक्कार, धिक्कार, व तःधंगु शहर! समुद्रय् जहाज चले याइपिं फुक्कं वयागु धनं यानाः तःमि जुल। घौछिं हे व शहर नाश जुयाः वन।