तर छिमिसं थःगु निंतिं दय्कूपिं द्यःत गन वन? छिमित दुःख जुइबलय् इमिसं छिमित बचय् याये फुसा इपिं वयेमा। हे यहूदा, छिमि गुलि शहरत दु, छिमि द्यःत नं उलि हे दु।
न्हापा ग्वाः ग्वाः मनूत दुगु यरूशलेम, आः गुलि झिजांमिजां दंगु दु! आः व भाःत सी धुंकूम्ह थें जूगु दु। छगू इलय् व जाति जातितय्गु दथुइ तःधंगु, प्रान्त प्रान्तय् राजकुमारी थें खः, तर आः व दासी जूगु दु।
“स्वयादिसँ! हे परमप्रभु, बिचाः यानादिसँ! सुयात छिं थज्याःगु दुःखकष्ट बियादीगु दु धकाः? छु मिसातय्सं थःगु गर्भया फल, व थःम्हं बुइका तःपिं मस्तय्गु ला नयेगु ला? छु पुजाहारीत व अगमवक्तात परमप्रभुया पवित्र देगलय् हे स्याइगु?