18 “परमप्रभु धर्मीम्ह खः, जिं हे वय्कःयागु आज्ञा मानय् मयानागु खः। हे दक्व मनूत, जिगु खँ न्यँ अले जिगु दुःखयात स्व। जिमि ल्याय्म्ह व ल्यासेतय्त ज्वनायंकूगु दु।
वं तःसलं यहूदां वःम्ह परमेश्वरया मनूयात धाल, “परमप्रभुं थथे धयादी, ‘छं परमप्रभुया आज्ञा मानय् मयाः अले वय्कलं धयादी थें ज्या नं मयाः।
“जिमिगु मभिंगु ज्या व तःधंगु दोषया कारणं जिमिसं दुःख स्यूगु जूसां छि, जिमि परमेश्वरं जिमित दयेमाःगु सजाँय स्वयाः कम सजाँय बियादिल। अले छिं जिमि छुं मनूतय्त छेँ लितहयादिल।
“अय्नं छिकपिनि प्रजातय्सं विद्रोह यात। अले इमिसं खँ मन्यन। छिगु व्यवस्थापाखें ख्वाः फस्वय्कल। छिपाखे लिहां वयेत ख्याच्वः बीपिं अगमवक्तातय्त इमिसं स्यानाबिल। इमिसं छितः गज्याःगु अपमान यात।
छिं जिमित सजाँय बियाः खःगु हे यानादिल, जिमिसं पाप याःसां छि विश्वास याये बहःम्ह जुयादीगु दु।
छाय्धाःसा इमिसं परमेश्वरया आज्ञाया विरोध यात। अले दक्वसिबय् तःधंम्हय्सिगु सल्लाहयात हेला यात।
हे परमप्रभु, छि धर्मी खः, छिगु विधि सत्य खः।
हे परमप्रभु, छिगु विधि धार्मिक खः धकाः जिं स्यू, छिं जितः दुःख बियादीगु पाय्छि खः धकाः जिं स्यू।
परमप्रभु थःम्हं यानादीगु फुक्क ज्याय् धर्मी खः, थःगु फुक्क ज्याय् वय्कः दयादुम्ह खः।
अले फारोनं मोशा व हारूनयात सःताः धाल, “थ्वपालय् जिं पाप यानागु दु, परमप्रभु धर्मीम्ह खः, जि व जिमि मनूत धाःसा अधर्मी खः।
हे परमप्रभु, जिं छिथाय् मुद्दा हइबलय् छिं न्ह्याबलें जितः न्याय बियादीगु दु। अय्नं जितः छिनापं छिगु इन्साफया बारे खँ ल्हाये मास्ति वः। दुष्टत छाय् अपाय्सकं जियावःगु? मभिंपिं मनूत छाय् याउँक म्वानाच्वंगु?
तर इपिं वयाः थ्व देश त्याकाकाये धुंकाः इमिसं छिगु आज्ञा पालन मयात, छिगु व्यवस्थाकथं इपिं मजुल। छिं इमित छु छु या धकाः आज्ञा बियादीगु खः व इमिसं छुं नं मयाः। उकिं छिं थ्व फुक्क विपत्ति इमिके हयादिल।
मनूतय्सं क्यब पियाच्वंगु थें थुपिं शत्रुतय्सं यरूशलेमयात घेरय् याइ छाय्धाःसा अनयापिं मनूतय्सं परमप्रभुयागु विरोधय् विद्रोह याःगु दु,’” परमप्रभुं धयादी।
परमप्रभुं थथे धयादी, “ख्वलां त्वःने म्वाःपिन्सं नं वं त्वने हे माः धाःसा, छ सजाँय मफसें बचय् जुइ दइ ला? छन्त त्वःति मखु, छं धात्थें त्वने हे माली।
थ्व लँपु जुयावनीपिं सकलें मनूत, छु छिमित थुकियागु छुं वास्ता मदु ला? प्यखेरं स्व व बिचाः या, थःगु तःधंगु तंया दिनय्, परमप्रभुं जितः बियादीगु दुःखकष्ट थें ज्याःगु मेगु छुं दुःख दु ला?
“जिमिसं पाप याना, जिपिं विद्रोही जुया, अले छिं क्षमा यानादीगु मदुनि।
जिमिगु छेनं श्रीपेच कुतुं वंगु दु, जिमित धिक्कार दु, छाय्धाःसा जिमिसं पाप यानागु दु।
जिमिसं पाप यानागु दु अले द्वंकागु दु। जिपिं मभिंपिं जुयागु दु अले विद्रोही जुयागु दु। जिपिं छिगु आज्ञा व नियमपाखें फहिला वनागु दु।
“हे परमप्रभु छि धर्मीम्ह खः, अय्नं थौं जिमिगु ख्वाः लज्यां त्वपूगु दु। जिमिसं छिके भलसा मतयागुलिं जिपिं यहूदा, यरूशलेम व इस्राएलयापिं मनूतय्त छिं सतिगु व तापाःगु देशय् छ्यालब्याल यानादीगु दु।
“व न्हिइ बांलाःपि मिसामस्त व बल्लाःपिं ल्याय्म्हपिं मिजंत नं परमप्रभुया वचनया निंतिं प्याः चायाः मूर्च्छा जुइ।
इमिगु दथुइ च्वनादीम्ह परमप्रभु धर्मीम्ह खः, वय्कलं गुबलय् नं अन्याय यानादी मखु। वय्कलं सुथय् पतिकं थःगु न्याय क्यनादी। न्हियान्हिथं वय्कः चुकय् जुयादी मखु। अधर्मीतय्सं लाज धयागु हे सी मखु।
अय्नं जिं थः दास अगमवक्तातय्पाखें छिमि पुर्खातय्त बियागु वचन व ख्याच्वः इमिके पूरा जुल। “अले इमिसं पस्ताय् चायाः धाल, ‘दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं झीगु पहःचहः व ज्याकथं झीलिसें छु यायेगु क्वःछिनादीगु खः व वय्कलं झीपिंलिसे यानादिल।’”
छिमिसं थःगु छाःगु नुगः व पश्चात्ताप मयाःगु नुगलं यानाः परमेश्वरया धार्मिक न्याय खने दइगु उगु तंया दिंया निंतिं थःगु निंतिं तं मुंका च्वंगु दु।
आः झीसं थ्व खँ सिल, व्यवस्थाय् च्वया तक्व फुक्कं व्यवस्था पालन याःम्हय्सित जक धयातःगु खः। अय्जूगुलिं सुनानं छुं धाय्थाय् मदु। जिं हानं धाये – संसारयापिं फुक्क मनूत परमेश्वरया न्ह्यःने दोषी ठहरय् जुइ धुंकल।
वय्कः बल्लाःम्ह रक्षक खः, वय्कःया फुक्क ज्याखँ पूवं, अले न्यायनं जाः। वय्कः विश्वास याये बहःम्ह परमेश्वर खः। वय्कलं गुबलें द्वंकी मखु। पाय्छिगु व भिंगु जक वय्कलं यानादी।
अदोनी-बेजेकं धाल, “ल्हाः व तुतियागु बुरापतिं ध्यंपिं न्हयेम्ह जुजुपिन्सं जिगु टेबुलया तःलय् चिप मुनीगु। जिं इमित गथे यानागु खः परमेश्वरं जितः अथे हे यानादीगु दु।” इमिसं वयात यरूशलेमय् हल, अले व अन हे सित।
वय्कःया आज्ञा मानय् मयायेगु हे तन्त्रमन्त्र यायेगु पाप थें खः, अले तःधंछुइगु मूर्ति पुज्यायेगु ति हे मभिंगु खः। छिसं परमप्रभुया वचनयात त्वथूगु दु, अथे जुयाः परमप्रभुं नं छितः जुजुया सिंहासनं लिकयादीगु दु।”